In een ver maar onuitwisbaar verleden woonde ik in Antwerpen. Ik studeerde er Kleinkunst aan het Koninklijk Conservatorium (Studio Herman Teirlinck). Ik had nogal wat audities achter de rug en toen ik eindelijk aangenomen werd had ik een compleet hysterisch maar vermakelijk eerste jaar. We studeerden met een kleine groep theatrale figuren in een historisch pand aan het Mechelseplein en gingen er helemaal voor. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat daar hangen, repeteren, zingen, lachen, huilen, piano spelen, drinken, douchen dansen, stiekem wasjes draaien in het kostuumatelier want geen geld voor de wasserette, over de grond rollen, een lied inzetten dat dan spontaan meerstemmig bijgevallen werd door andere schoolgenoten, roken tijdens de lessen was heel normaal, eten in de magnetron opwarmen enz.

Marokkaans streetfood

Op zaterdag ging ik vaak ook naar school met een klasgenoot en in de middag trakteerden we onszelf op een pauze en liepen we naar de Zaterdagmarkt op het Theaterplein om daar helemaal los te gaan bij een Marokkaanse kraam waar we het dringend over moeten hebben…

De Zaterdagmarkt wordt door sommige Belgen ook wel schaamteloos de Vreemdelingenmarkt genoemd. Een achterhaalde term die veelal gebruikt wordt door mensen die even vergeten zijn dat het al weer 2017 is en inwoners met bijv. een Marokkaanse roots (door ouders of door daar geboren te zijn) tegenwoordig, in de meeste gevallen, allang geen ‘vreemdelingen’ meer zijn maar een wezenlijk onderdeel van de samenleving. Soit. Dingen (of eigenlijk mensen) hebben soms (heel veel) tijd nodig, zo blijkt maar weer.

Die kraam dus. Meterslang en niet te missen: elk stukje is gevuld met iets eetbaars. Je kan er van alles krijgen. Verse broden, van harcha tot tasnift (panbrood) tot msemen:

Olijven:

Maar ook tapenades, ingemaakte citroenen, gevulde pepers en meer van dat:

Kapperappeltjes (cornichon de câpres) op de voorgrond en artisjokken, olijfolie enz.:

Oh en ook bergen munt, oranjebloesemwater, honing, thee, gedroogd fruit enz.:

Die Belgen weer

Die totale overdaad van heerlijks: toch die Belgen weer hè…die hebben een bepaald culinair begrip in hun DNA waar Nederlanders over het algemeen een puntje aan kunnen zuigen…Dat viel me al meteen op toen ik daar kwam wonen. In de supermarkten dreven levende kreeften in aquaria en aan de wijnafdeling leek geen einde te komen.

Bastilla to go

Maar kwam ik daar mijn theaterschool voor uit? Voor een bosje munt, een dadel en een bakje olijven? Had gekund. Maar waar het mij vooral om gaat en wat mij tot op de dag van vandaag doet terugkeren zijn om te beginnen de stapels verse bastilla’s met vis en kip maar ook met feta, spinazie, tomaat en gehakt en bestrooid met kruiden:

Ja, ja, ja, ik wil dit nu! En jij ook en je weet het…

Als je ze daar opeet gaan ze even op een hete plaat en krijg je ze warm en zo ingepakt mee:

Zelfde inpakpapier als ze voor hun frieten gebruiken daar.

Check ook even deze bestelling. Prachtig pretpakket:

Maar dan…

Maar dan. Er is meer. Dit at ik altijd op die zaterdagmiddagen dat ik alles aan het geven was voor een toekomst op een podium: een msemen gevuld met witte kaas, olijven, honing, vijgen, artisjokken enz.:

Er staat eigenlijk altijd een lange rij maar de kraam heeft een goed systeem dus je bent er snel doorheen. Mc Donalds is er niets bij. En al was je er niet snel doorheen, dan wacht je maar nederig en stilletjes. In de Efteling ga je toch ook in de rij? Dan hier zeker.

Kijk hier begint het allemaal, bij deze pakjes deeg:

Waar een vierkante pannenkoek van gemaakt wordt:

Die naast z’n broers en zussen op de hete plaat gaat:

Wordt omgedraaid…

En meegenomen door de afdeling vullen:

Die gaan er dan mee aan de bak:

Honey, honey

Je kan zelf aangeven wat je in de msemen wil. Aan het begin wilde ik altijd alles (ik was jong en onbezonnen) maar er zitten veel ingemaakte dingen tussen en dat wordt dan te overheersend. Tegenwoordig ga ik voor kaas, honing, beetje olijf en vijg en die zoete ingemaakte uien.

Honey, honey food for the bees:

Dichtvouwen:

Inpakken:

En dan kom je bij de afdeling afrekenen / muntthee:

En neem je plaats op het terras. Ook als het veel te koud is om plaats te nemen op om het even welk terras. Dan neem je toch plaats. Warm je handen maar aan die muntthee of houdt het glas tegen je gezicht aan als je het niet trekt. Dit hoort er gewoon bij.

Let it go

Ik heb daar inmiddels vaak gezeten maar ik heb nog nooit iemand gezien die het gelukt is zo’n ding normaal op te eten. Dat kan niet. Probeer het ook niet. Laat het gewoon los en denk hoe een kind van 5 zou eten..zoek diezelfde schaamteloosheid op. Maar dan zonder open mond en gesmak ajb. Maar je niet druk makend om honing op je wang of een stukje kaas in je wenkbrauw. Of als er dingen op de grond vallen. Let it go.

Daarna kun je nl. een gratis douche nemen:

Dat was een grap, dit is voor je handen. Waag het niet je uit te kleden daar want ik geef je een tik.

Hap. En met een muntthee erbij:

Omdat de msemen net van de plaat komt is ie warm maar ook krokant en dat is echt zalig!!!

Met een Vlaamse diva:

Er is trouwens nog veel meer te ontdekken daar…zo staat er een vuurtorentje dat superlekkere kroketten verkoopt (ik heb veel over voor een garnalenkroket daar), soms vind je er Tunesische koekjes en mensen drinken daar ook gewoon glazen cava aan statafels. België op z’n best.