Gado gado is een gerecht dat me altijd vrolijk stemt. Niet ingewikkeld, wel verschrikkelijk goed bedacht. Knapperige groentes, beetje tofu misschien, wat rijst maar het liefst lontong (leve de lontong!), een eitje zodat je wat langer door kan, een goeie pindasaus met allerlei smaaklagen en dan die crunchy emping eroverheen. Ik word daar maar wat blij van en bij deze het verzoek of diegene die ooit op ‘t fantastische idee gekomen is om al die ingrediënten op een hoop te gooien en te overgieten met pindasaus, wil opstaan. Dat móet een bijzonder mens zijn dat goed begrijpt waar het in het leven om draait.

Longing for gado2

Toen ik in Tel Aviv vertoefde, verlangde ik naar gado gado. Ook al at ik daar zoveel fantastisch eten (Jemenitisch, Perzisch, Irakees, Georgisch, Egyptisch, Marokkaans enz.), en had ik helemaal niets te mommelen toch knaagde de Indische rijsttafels uit mijn verleden aan me. In een eerdere post over een fantastisch Indonesisch/Indisch eettentjes in Amsterdam-West vertelde ik al dat een vriendin van mij toen op het geweldige, inventieve idee kwam mij een noodpakket toe te sturen met daarin gedroogde emping en een zakje loteksaus. Wat een genot was dat. Dit deed ik ermee:

Loteksaus

Ik kook weinig met zakjes en pakjes maar deze pindasaus is daar een uitzondering op. Een Indische oud-collega van mij, die de sterren van de hemel kookt, is zelfs fan! Zij voegt nog een scheutje ketjap manis en een klein beetje azijn toe. Dit is het zakje in kwestie:

Spitskoolpakketten

Nu heb ik onlangs pakketjes van spitskool gemaakt met daarin de gado gado groentemix en daarop die goddelijke pindasaus met wat emping en gebakken uitjes eroverheen. Eigenlijk ook wel handig voor een picknick. Jammer dat we niet op Java wonen maar in een land waar het maar drie weken per jaar mooi weer is. Haha. Ach, mee in de broodtrommel dan, naar je kantoor! Of naar de bouwput waarin je werkt. Of de school waar je op zit. Of mee in de tram die je bestuurt.

Zo maak je het:

Doe de rijst in een pan. Voeg net zoveel water toe tot de rijst onderstaat en kook ‘m totdat al het vocht opgenomen is en de korrel gaar is. Houd de deksel steeds op de pan. Zet opzij.

Schil de winterpeen en snijd in dunne reepjes van 2 à 3 cm lang. Snijd de komkommer in evengrote stukjes. Kook de sperziebonen ca. 3 minuten en giet af. Voeg de eieren toe aan een pan met kokend water met wat zout of azijn (dan breken ze niet) en kook 7 minuten. Giet af en houd ze even onder ijskoud stromend water. Pel de eieren en snijd ze in plakjes.

Snijd de harde onderkant van de spitskolen en kleed ze, voorzichtig en blad voor blad uit. Het is officieel de bedoeling dat de bladeren niet scheuren. Een uitdaging van formaat. Laat wat water koken en kook steeds 4 bladeren per sessie 10 minuten lang. Schep ze uit het water en leg ze in een bak met koud water.

Meng alle groenten, behalve de spitskoolbladeren natuurlijk, in een kom.

Klaar? Men neme 1 spitskoolblad. Leg daar een bescheiden hoopje rijst op. Niet teveel want je moet de boel nog wel dicht kunnen vouwen. Daarbovenop een beetje groentemengsel en een paar plakjes ei:

En daaroverheen wat gebakken uitjes. Zo doe je dat:

Vouw dicht en leg op een schaal of bord. Doe dit met alle bladeren die dat toestaan.

De Saus

Doe wat loteksaus-mengsel in een pan. Voeg wat water toe en verwarm. Laat de saus wat indikken en voeg wat ketjap manis toe en een scheutje azijn. De saus moet wel nog te schenken zijn. Niet zoals maple syrup, dat is te dun maar ook niet zo dik als pindakaas, dat is belachelijk. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat helemaal goed gaat komen in jullie keukens. Een beetje kokosmelk erbij is ook nog een optie. Woehoeeee!!! Je bent nu bijna klaar.

Giet de goddelijke saus over de pakketjes heen en bestrooi met de gebakken uitjes, de lente-ui en de verkuimelde emping:

Eet op & smul!