Schatten. Dit weekend had ik een fenomenaal weekend. Ik trapte af met fantastische Antilliaanse snacks op vrijdagmiddag. In de avond at ik in het slechtste restaurant van de afgelopen tien jaar. Ook een prestatie. En op zaterdag vertrok ik naar een vriendin waar we met allemaal vriendinnen de sterren van de Indische & Indonesische hemel kookten. Om vervolgens op zondag alles op tafel te zetten en met nog meer mensen op te eten. De restjes liggen te wachten in mijn koelkast, ik eet ze straks op en kijk daar nu al naar uit. Kijk, dit was het resultaat:

Terug naar waar het allemaal begon, dit weekend. In de Bims dus om precies te zijn en met een scala aan Antilliaanse snacks. Iedereen die de kracht van pastechi of Johnny cakes kent, sluit aan in deze rij:

En wacht geduldig op een snack:

Het is gezellig bij Banda Bou. Mensen komen van ver en nabij voor empana, palito (knakworstenbroodje), pika- en kaasballetjes, veelal omdat ze het eten van thuis missen. Sommigen gaan helemaal los als ze aan de beurt zijn en slaan in voor een heel eiland.

De kraam wordt gerund door Raily & Fariddah…

…die naast hun cateringbedrijf ook regelmatig op allerlei braderieën en markten te vinden zijn door Nederland en België. Lucky us. Volg ze hier en bekijk waar ze staan. Ze serveren kuminda traha ku amor – eten met liefde bereid.

Ik at er kaasballetjes en kala – Antilliaanse falafel. Gefrituurde balletjes, een beetje pittig, van black eyed peas:

Veel werk om dit te maken want boon voor boon moeten de velletjes verwijderd worden. En dat doen ze nog helemaal zelf bij Banda Bou.

Waar ik het in het bijzonder over wilde hebben was de pastechi met tonijn. Een verdomd fijne snack. De vulling was pittig, een beetje zoet en lekker smeuïg en het deeg was ook errug goed. Niet te slap, niet te vet, niet te droog, maar krokant, met een goeie bite, een beetje zanderig zelfs en de hoekjes waren een cadeautje. Mensen die van krokante korstjes houden, bijv. aan de rand van een perkedel jagung of een tosti die snappen wat ik nu bedoel.

Quote: “People who love korstjes are always the best people.” – Julia Child

Dit dus:

Zie je dat deeg? Do you get what ik probeer te zeggen hier? Haal het. Eet het. Doe het. Spread het.

Antilliaanse kroket proefde ik ook. Een peperige kroket, lekker, met een beetje mosterd.

Er wordt ook bolo di cashupete gemaakt: een extravagante Caribische feesttaart met cashew, rum & geconfijte kersen waar je echt even voor moet gaan zitten:

Dit apparaat gaat ervoor zorgen dat jij, hoe groot en breed je ook bent, onder je tafel terecht komt. Het is die beige cake onderaan op de foto hierboven. Degene die deze cake bedacht heeft moet veel van het leven gehouden hebben. Dit is absoluut de Feesttaart der Feesttaarten. Het Opperhoofd. Begrijp je?

Je kan ook een mix van meerdere zoetigheden zoals cocada (kokossnoep), kos di lechi (melksnoepjes), tentalaria (Antilliaanse marsepein) en letter di pinda (letterkoekjes met noten) kopen:

De Johnny cakes schijnen ook zalig te zijn bij Banda Bou:

In dit artikel legde ik deze cakes als volgt uit:

Johnny cakes zijn hartig maar stiekem ook een beetje zoet. Ze worden gegeten met gesmolten kaas of met bijv. tonijn of bakkeljauw. Deze broodjes komen oorspronkelijk uit Trinidad & Tobago (blijft een vette naam voor een land. Of voor een tweeling als je die ooit krijgt) en zijn ideaal voor onderweg. De naam komt niet van Johnny die een cake bakte maar waarschijnlijk van de naam Journey Cake (want: voor onderweg). Ik ben niet geboren met deze kennis. Nee. Dit leerde ik allemaal van de geweldig leuke website Antilliaans eten. Check ook deze link voor meer info en een recept!

En hoe enig zijn deze eetprikkers? Met de vlaggen van de ABC-eilanden, Su, hartjes en dushi’s.

Op deze braderie in de Bijlmer werden vooral snacks gemaakt maar Banda Bou maakt ook andere Antilliaanse heerlijkheden zoals kabritu stoba (stoofgerecht van geitenvlees), sate ku batata (saté met gebakken aardappel)  en sopi di mondongo (een soep van runderpens). Houd deze mensen in de gaten via hun Facebook en bezoek ze.