Vroeger toen ik klein en onwetend was, was mijn broer bevriend met een Turkse jongen uit zijn klas. Zijn moeder bracht ons altijd tupperwarebakjes met heerlijkheden zoals dolmas en dergelijke; gerechtjes die mijn smaakpapillen toen nog maar net aankonden. Tja, wat wil je met een Hollands kind uit de jaren ’90 dat als kruiden voornamelijk peper en zout kende. Gelukkig bracht ze ook bakjes met Turkse chocoladetaart. Daar wist ik wel raad mee. Wat een dingen waren dat. Hemels. De heimwee naar die taart is altijd gebleven.

Istanbul

Gelukkig was ik een paar jaar terug in Istanbul en vond ik daar een gelijksoortig exemplaar. Het heeft even mogen duren maar wat werd ik beloond. Ik durf te beweren dat ik daar de lekkerste chocoladetaart ooit at in een tentje vlakbij Istiklal caddesi genaamd J’Adore Chocolatier Café. Een enorm stuk waar ik nog net overheen kon kijken dat een en al chocola was en ook nog eens lekker soggy en moisty*. Want daar ligt de kracht van de Turkse chocoladetaart en dat doet ‘m uitstijgen boven alle andere chocoladetaarten die onze wereld rijk is. Om dit ding gaat het:

(*Engelse woorden want ik vind het woord ‘vochtig’ zo verschrikkelijk wanneer het om eten gaat. Bij het woord vochtig denk ik aan vochtige doekjes waar billen mee afgeveegd worden, vochtige kelders of vochtige badkamers)

Aardamandellikeur

Nu ben ik genomineerd voor de Foodblogger van het Jaar en kreeg ik een pakket met o.a. de Orochata likeur van 43. Een likeur o.b.v. aardamandel, kaneel en citrus. Een aardamandel is een gewas waar ook meel van gemaakt wordt dat van zichzelf al zoet is en wel wat wegheeft van kastanje. Interessant, zo in de herfst. Een chocoladetaart met kastanje en likeur leek mij best vet. Ik bestelde het meel, dat men chufameel noemt en ging er mee aan de haal. Het resultaat was een feestje.

Je kan de likeur natuurlijk ook weglaten en 120 ml melk gebruiken. En het chufameel vervangen door bloem. Je krijgt dan een andere, maar ook heel erg lekkere, chocoladetaart.

Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Doe de eieren in een grote kom. Mix met een staafmixer (of garde als je om komt in de tijd). Voeg de suiker toe. Mix. Voeg de vanillesuiker en het bakpoeder toe en mix. Cacao erbij. Mixen maar weer. Voeg de olie en de melk (en evt. de likeur) toe. Mix weer. Voeg nu geleidelijk maar vastberaden het chufameel / bloem toe. Je mix is klaar en je kan ‘m nu overgieten in een bij voorkeur, ronde, ingevette of met bakpapier bedekte, taartvorm. Bak de taart eerst 10 minuten op 200 graden en pas de temperatuur dan aan naar 180 graden en bak nog 20 minuten. Check of de taart goed is door er een prikker in te steken. Als deze er weer schoon uitkomt is ie gaar. Schenk er een glaasje melk (ca. 120ml) over (niet teveel maar ook niet te weinig; vertrouw hierin op je intuïtie), laat intrekken en laat je taart even aan z’n lot over.

De chocoladesaus

Mix de melk, suiker, cacao en de bloem. Verwarm het mengsel vervolgens maar breng niet aan de kook. Voeg 60 gram pure chocolade (min. 70% cacao) toe. Roer totdat het gesmolten is. Laat de saus wel een beetje indikken maar niet teveel. Je moet ‘m wel op een fraaie manier over je taart kunnen schenken.

De melk die je over je taart gegoten hebt is nu, als het goed is, verdwenen als sneeuw voor de zon. Zo niet, dan heb je teveel gebruikt en kun je de taart beter in een blender gooien en met een rietje opdrinken. Of je taart weggooien, ergens een taart kopen en die opeten en hier nooit meer aan denken. Als het vocht wél opgenomen is door de taart, schenk je de chocoladesaus eroverheen en geniet je, bij voorkeur met een Turkse koffie van deze heerlijke chocoladetaart. Zet Sezen Aksu op en kijk daarna wat koffiedik. Good luck!

p.s.: het is ook vrij lekker als de chocoladesaus afgekoeld is en dus hard geworden: