Dunkin Donutsen in de Javastraat

Er zijn op dit moment twee gebieden in Amsterdam die ik culinair gezien het meest interessant vind. De Indische buurt in Amsterdam-Oost is daar één van. Tevens de plek waar het allemaal begon met dit blog. Mijn inspiratie vond ik met name in de Javastraat waar ik ook foodtours organiseer.

Mijn buurt is inmiddels een stuk populairder en hipper dan toen. Ik hoop dat dat proces nu stopt en het niet doorslaat en mijn wijk een tweede Pijp wordt met Starbucksen en Dunkin Donutsen. God sta ons bij.

Nieuwe dingen in Nieuw-West

Naast de Indische buurt is er Nieuw-West. ‘t Meest interessante Amsterdamse stadsdeel van dit moment. Toen ik er woonde, in een ander decennium, was er bar weinig te beleven op culinair gebied. Maar de tijden zijn veranderd. That’s what they do. Inmiddels zou je daar een hele dag etend door kunnen brengen vallend van de één in de andere hap die je nooit eerder nam. Van Bulgaarse stoofpotten tot Syrische patisserie, Poolse cheesecakes, Hollandse gehaktballen, Surinaams-Javaanse rames en Indische snacks. Je kan er Chinees ontbijten en dim summen en drinkt er Marokkaanse avocado- maar ook zuurzakshakes.

Wat anders is dan in de meeste stadsdelen is dat er in Nieuw-West ruimte is voor nieuwe initiatieven. Amsterdam is een beetje een openluchtmuseum waar in het centrum, dat gedomineerd wordt door vastgoedmagnaten en toeristen, nauwelijks ruimte is voor verandering. En de horeca in omliggende stadsdelen zijn steeds vaker ketens. Als er in West een vestiging van een ontbijttent zit, komt die er in Oost ook en in Zuid en overal waar maar een kier te vinden is. Sommigen vinden dat misschien praktisch, ik vind dat tantoe saai.

In Nieuw-West is die ruimte er wel. En daar zie je wat er gebeurt wanneer migrantenkinderen goeie kansen krijgen en opgroeien in een welvarend land. Zaken als racisme, arbeidsdiscriminatie en andere BS even buiten beschouwing gelaten. Over de hele linie beschouwd mag een mens blij zijn dat ie, van alle landen die er zijn, uitgerekend in Nederland terecht is gekomen. En dat geldt voor iedereen die hier woont. Bovendien hebben we nu internet, olé. En moeten de mensen met macht wel luisteren naar stemmen die ze soms liever niet hadden willen horen.

Party time

Waar de eerste generatie nog geld oppotte voor een huis in het land van herkomst of financiële steun aan hun familie, houden hun kinderen, die hogere opleidingen volgden en bijbehorende banen hebben het geld vaker hier. Om bijv. van op vakantie te gaan, uit eten of om een eigen zaak te beginnen die aansluit bij de wensen van die nieuwe generaties. En die wensen zien er o.a. zo uit:

En zo:

De invloed van die vraag van die nieuwe verse generatie, die zie je goed terug in Nieuw-West. Met als epicentrum Osdorp. Je ziet het aan zaken die de real deal Antep kebab verkopen i.p.v. diepgevroren vleesstaven uit de fabriek:

De new kids on the block zijn bereid om iets meer te betalen voor echte pistache in een mondaine setting i.p.v. vermalen cashewnoten met groene kleurstof  onder TL-buizen*. Şerifoğlu patisserie heeft dat bij uitstek goed aangevoeld. Een tijdje terug maakte ik een video met de oprichter die ooit begon in de keuken van een kleine Turkse bakkerij in Amsterdam en inmiddels meerdere vestigingen heeft in Nieuw-West en Beverwijk en de ambitie heeft een zaak op Schiphol te openen.

*Ik heb overigens niks tegen plekken met TL-buizen, as you may all know. Van mij hoeft een tent zeker niet ‘gezellig’ te zijn. Dat er goed eten geserveerd wordt, vind ik belangrijker. 

Waarom deze keten dan wel en die andere niet? Omdat die ‘andere’ ketens teveel op elkaar lijken. We hebben al zoveel strakgetrokken tenten waar je soya chai tea latte met vegan marshmallows en broodjes red velvet hummus met gegrilde paprika kan bestellen. An sich niet erg, ik kom er ook wel maar als het overal zo is gaat het me vervelen. Şerifoğlu laat dan een nieuw, verfrissend en zeer welkom geluid horen. Je kan er van 09:00u tot heel laat terecht, in het weekend tot wel 02:00u en doordeweeks tot 01:00u. Niks om 21:00u keuken dicht, gewoon doorvieren dat leven en wel tot diep in de nacht. In de vestiging in Osdorp eet je overigens ook Holtkamp patisserie. Şerifoğlu is nl. allereerst een Amsterdamse zaak.

Ook in andere stadsdelen (en steden) zie je deze ontwikkeling terug. Wat dacht je van de Uitvlugt vlakbij de van Hallstraat? Waar je roti met Beemster kaas en birambi ketchup eet of een soto nieuwe stijl. Ook Rotterdam kent tal van voorbeelden.

Can’t hold us down

Wat mij betreft is dit typisch Nederlands. Toen ik in Tel Aviv woonde at ik verschrikkelijk lekker. Maar op den duur ging ik toch eten uit Nederland missen. En voor mij was dat gado gado en lontong rames speciaal met versgebakken emping. Onde2, gifgroene sponscake en lemper. En dat is zo vet aan wonen in Nederland dat tot voor kort geen uitgebreide eetcultuur had. Er is ruimte voor andere keukens (in Spanje bijv. is dat wel anders) en die kunnen, mede dankzij de welvaart, floreren. Wat de huidige generatie gaat doen met al die keukens en invloeden is uiterst interessant en belangrijk want de kans bestaat dat er over 30 jaar lang niet meer zoveel warungs en dönerzaken zijn.

Ik klap en knijp in mijn handen als ik zie wat er allemaal gaande is en ben heel benieuwd hoe onze eetcultuur zich verder gaat ontwikkelen. Verschillende (gemengde) culturen zijn een onuitwisbaar deel van onze samenleving geworden en daar hoort allerlei eten bij. Ik moet altijd een beetje lachen als mensen praten over het stoppen van migratie, brokstukken en minder van dit en dat. Dan denk ik: waar de hell hebben jullie het over? Die mensen zijn hier allang gevestigd, geboren en wat allemaal niet meer en meestal blijven ze hier.

Wil je met me mee op een onvergetelijke tour door dit epicentrum, klik dan hierrrrrr voor meer info & tickets!

P.s.: ik geef ook lezingen over de nieuwe Nederlandse eetcultuur waarin o.a. dit fenomeen naar voren komt. Neem contact op als je meer info wil of me wil boeken. Ik neem heerlijke happen mee als je dat wil!

Ben je (culinair) journalist, blogger of mede-foodie en word je enthousiast van mijn content? Leuk! Wanneer je mijn ontdekkingen wil gebruiken voor een recensie of artikel in de krant, een magazine, website of waar dan ook, dan zou het cool zijn als ik daar ergens de credits van terugzie. Ik reis nl. stad en land af om deze bijzondere plekken te vinden en dat kost veel tijd en moeite. Bovendien vraag ik, om onafhankelijk te blijven, geen geld aan de restauranthouders voor mijn publicaties. Je mag me ook benaderen via info [at] mooncake.nl zodat ik een bijdrage kan leveren aan de content die je gaat maken.