Madame Jeanette heeft helaas haar deuren gesloten per 1 okt 2017…

Het heeft even geduurd voordat dit tentje openging. Ik heb er erg lang maar met smart op gewacht. Al die tijd hing er een papiertje voor het raam met daarop “binnenkort geopend”. Maar binnenkort duurde lááááng! Het logo verraadde alvast waar ik op hoopte: een tent met verstand van zaken. Kijk maar:

Simpel maar doordacht. Says it all.

Binnen hangen vette zwart-wit foto’s van life as it is in Suriname:

Verborgen is dit tentje niet echt te noemen maar het is inmiddels wel  één van mijn favoriete plekken in de Javastraat geworden. En dat komt omdat alles helemaal, van begin tot eind, vers gemaakt wordt. Ze hebben nog net geen markoesaboom in hun keuken staan waar ze hun eigen sap van maken (of misschien wel en weet ik dat gewoon niet?) maar daar is ook alles mee gezegd. Kijk, zo maken ze de bouillon voor de saoto daar:

Serieuze business. Soms kunnen saotosoepen een beetje bleek en ellendig aandoen. Laatst kreeg ik er ergens één voorgeschoteld en toen bleek de taugé vergeten te zijn en het groen was al helemaal ver te zoeken. Tja, wat heb je dan. Een troosteloze bouillon met wat rijst, frietjes, een verdwaald ei en dat was het dan wel. Bij Madame Jeannette krijg je dit:

Taugé, verse kruiden, eitje, knapperige frietjes, gebakken uitjes, kleverige, smaakvolle rijst en dan een goeie, gekruide ketjap.

En de loempia’s vouwen ze zelf en die dingen hebben een dubbel jasje, krokant van buiten en van binnen bekleed met een zacht laagje. De vulling barst van de knapperige taugé, kruiden en malse stukjes kip.

Sorry voor de hap uit deze foto, ik kon het niet laten ook al weet ik dat het eigenlijk niet bevorderlijk is voor de totstandkoming van een smakelijk beeld. Maar dan begrijpen jullie tenminste hoe hoog de urgentie was om deze pakketjes op te eten:

Kijk hier, de binnenkant:

Oh en we moeten het even hebben over de tomatensambal die je erbij krijgt. Wat een uitvinding is dat hé! Echt briljant. Die maakt de sensatie van deze loempia compleet:

De pitjel is echt niet te doen. De groentes zijn knapperig, de saus is zoet maar ook pittig en heeft een authentieke smaak en de structuur is heerlijk, met stukjes pinda en God weet wat verder. Dat bedoel ik dus met a-l-l-e-s vers en huisgemaakt:

De bami met saté is onhandelbaar zo lekker. Met die heerlijke grillsmaak aan het vlees en een onverbiddelijke saus. Het is trouwens sah-té, wisten jullie dat? Als je het goed wil doen zeg je dat dus i.p.v. sattee. Snap je ‘m? Je kan ook schijt hebben en ‘m gewoon bestellen. Iedereen snapt toch wel wat je bedoelt.

Ze hebben ook een nasi met kip en die is obstinaat op een smakelijke manier. Ik houd er van.

Ik geef je een tip. Bel vooraf even om je bestelling door te geven en vraag hoe lang het ongeveer duurt. Soms is het erg druk en als je dan als chefkok je loempia’s vers staat te rollen en je bara-beslag net op is dan duurt het soms wat langer. Een beetje begrip a.u.b. Soms zijn Amsterdammers wel hard hoor. Met onze recensies op Iens én Facebook én TripAdvisor als iets ons een keer niet zint. Iets meer empathie en geduld hier en daar zou ons wel sieren. Het overgrote deel van de mensen snapt natuurlijk ook helemaal niks van het hebben van een eigen zaak. Het dringt niet tot ze door hoeveel liters bloed, zweet en tranen daaraan vooraf gegaan zijn en dat als de zaak eenmaal open is, je je nog kapot staat te werken. Hun standaard is de Albert Heijn en ze verwachten van eenmanszaken zoals deze dezelfde snelheid en hetzelfde niveau van bevoorrading. En ik weet, wij hebben het ook niet altijd even makkelijk met al die restaurants die denken dat ze de oorlog wel gaan winnen door simpelweg wat chiazaad in onze gezichten te strooien en ons daarna te overgieten met wat verse jus tegen het uurtarief van een populaire freelance-reclameman. I know. Ofnee, dit dan: laatst wilde ik een sapje bestellen in een uit de klei getrokken tent in de Pijp en dat kostte…..€6,50. Werkelijk nog nooit meegemaakt. Een nieuw dieptepunt in de horecajungle die Amsterdam is. Ik dacht dat het een cocktail was voor bij je ontbijt want niets is te gek tegenwoordig maar het was echt alleen maar sap. Maar het was wel best veel en ook gezond zei de jongen met stoppelbaard en tot zijn adamsappel dichtgeknoopt ribfluwelen blousje. Ik ben opgestaan en een frietje gaan klappen om de hoek.

Soit. Genoeg detour. Wat ze ook nog hebben is lekkere sapjes zoals markoesa en dawet die geen €6,50 kosten en ook nog eens exotisch en verfrissend zijn:

En een hoekje met lekkernijen zoals koekjes en cassavechips en hun eigen Madame Jeanette mokken. Bij Starbucks denk je: “moet dat nou echt een eigen mok?” maar hier denk je: “ja, een eigen mok! wat een goed idee! want jullie hebben zo’n fucking vet logo dat ik er met trots een t-shirt van zou dragen”.

De bara van Madame Jeanette brengt me naar andere hoogtes. Nooit eerder in mijn zoetzure leven at ik een bara die zo knapperig en goed gekruid is als deze. En dan die chutney die je erbij krijgt…

Kijk, dit ben ik, met slaperig zondaghoofd (allang geen ochtend meer hoor) én een bara. Zet je geluid even aan:

Ok, dat was mijn laatste poging je te overtuigen snel een bezoek te brengen aan Madame Jeanette. Enjoy!

Madame Jeanette heeft helaas haar deuren gesloten per 1 okt 2017…