Soms kom ik op plekken, onontdekt en al en dan voel ik aan mijn water dat ze alles in huis hebben om een daverend succes te worden. Ik weet dan niet hoe snel ik terug moet keren met m’n camera om het eten te vereeuwigen en met jullie te delen. Het piepkleine restaurant van deze week is zo’n plek. Een tent waar ik nu al van weet dat ie in de MOONCAKE top 10 favoriete ontdekkingen van 2018 komt.

Oh heel even schaamteloze promotie tussendoor: er staan nieuwe data voor mijn foodtour online voor het nieuwe jaar!! Superleuk cadeau voor Kerst, Sinterklaas, Oud & Nieuw, Chanoeka en als remedie tegen je januari-dip. En ook omdat je het waard bent zou je mee moeten gaan. Klik hier voor een toekomst vol culinair geluk.

Ok, ga even zitten voor dit artikel  want deze plek gaat je leven verrijken.

Nederland kent een vrij kleine Nepalese community. Als je Nepalees wil eten kun je beter uitwijken naar Engeland (of nee, how about naar Nepal) want hier kom je toch al snel uit bij de Indiaas-Nepalese restaurants en daarmee bij de paneer tikka en de chicken tandoori. Lekker, maar niet Nepalees.

De poorten van Pasal

De avond dat ik hier terecht kwam had ik eigenlijk teveel chips gegeten (een paprikamix met Bugles, Wokkels en Pomfrites #nospon) en ook een bitterbal en het laatste waar ik trek in had was een zware curry of ander vettig eten. En toen stapte ik dus door de poorten van Bhatti Pasal waar ze echt Nepalees eten serveren. Licht, subtiel en met veel fijne maar ook diepe smaken. Gemalen komijn, koriander, kurkuma en chili zijn de basisspecerijen en ook gember-knoflookpuree is daar van levensbelang. De Nepalese keuken kent Thaise, Chinese en Indiase invloeden maar is er wel echt één met een eigen karakter. Na rijst worden er heel veel aardappels gegeten in Nepal en ondanks dat het niet heel groot is, is er wel veel variatie in het landschap en dus in het eten. In het zuiden heb je de jungle en dingen als kokosnoten en mango’s, het midden is heuvelachtig met lage bergen en in het noorden heb je de Himalaya waar stevig wordt gegeten. All in one strookje land.

Het restaurant werd afgelopen zomer geopend door een groepje hele leuke Nepalese vrienden die een hele fijne vibe neerzetten in dit steegje in het centrum van Amsterdam.

Momo magic

Ik begon met een bord momo (Nepalese dumplings) met in het midden een schaaltje met mijn nieuwe, favoriete lievelingssaus:

Je kan deze pretpakketten het best in één keer in je mond steken en dan bijten. Dan houd je alle sappen binnen en dat is het beste voor iedereen. Maar vooral voor jezelf want ‘t maakt de momo extra lekker. En vergeet die chutney ajb niet. Deez:

Sommige condimenten zijn echt underdogs. Je ziet dit sausje; je denkt: ‘t zal wel. NEE, NEE, NEE, JONGONS. Dit sausje is het perfecte umami en verdient een lint!!! Een hele volle tomatensmaak (ze gebruiken verse tomaten en maken daar puree van) met een klein beetje koriander op de achtergrond, knoflook en een beetje chili. Echt een fantastische balans. De knoflook komt je poriën uit en mensen ruiken je vanaf vijf straten verderop. Mja fuck dat. Jij domineert wel de straten. Neus in de lucht, draag die geur met trots. Jij hebt tenminste lekker gegeten. Zij die bezwijken hebben het waarschijnlijk moeten doen met hun peper- en zoutstel.

Momo’s komen bij Bhatti Pasal in verschillende vormen. De exemplaren hierboven zijn gevuld met zachte, sappige kip en lente-ui, de cadeautjes hieronder met groenten; elke variant heeft z’n eigen vorm. De varkensvleesvariant is als een ronde bonbon in een papiertje.

Van oorsprong werden momo’s gevuld met het vlees van buffalo’s en geit komt ook voor. Koe dan weer niet echt omdat de meeste Nepalezen Hindoe zijn.

Bij Bhatti Pasal kun je kiezen voor gestoomde of krokant gebakken momo (net zoals ze dat doen bij Japanse gyoza) of je gaat voor de ‘chilly’ variant. Die wordt gefrituurd en omgeven door heel veel paprika en chili:

Je kan ook voor de jhol achar optie gaan en dan krijg je je momo’s zo:

Jhol achar is echt verrukkelijk en ik wens het iedereen toe. Met sesam, sichuan, chili, koriander, kurkuma enz. enz. Zo hartig en hartverwarmend en nodigt uit om heel hard te gaan slurpen.

Meer momo? Check hier de video die ik met Robin Bekker maakte voor de Volkskrant:

https://www.facebook.com/volkskrant/videos/364039574356861/

Khaja setje

Na de momo’s proefde ik de khaja set. Dat is misschien wel het meest bijzondere, authentieke hoofdgerecht dat op de menukaart staat.

Het varkensvlees (pork choila) rechtsonder is echt verschrikkelijk lekker. Een goeie roastsmaak en heerlijk gemarineerd. Linksboven chicken bhutun. Superzachte stukjes kip. Rechtsboven aalu ko achar – een koude aardappelsalade en linksonder badam sadeko – een friszure pindasalade met limoen. Het sausje is met tomaat en munt.

En in het midden ligt geen rijst maar….

Furandana

(leuke naam voor een kind ook of voor je hagedis)

a.k.a.: crispy beaten rice…

De rijst wordt eerst ca. 2 dagen geweekt en dan platgeslagen, gedroogd en vervolgens gefrituurd en gemengd met pinda’s en stukjes aardappelchips.

Ik dronk chiya bij het geheel, melkthee met kardemom en gember.

Dit zijn sekuwa, gemarineerde vleesspiesjes van de grill:

Wanneer je naar Nepal vliegt (waar ik inmiddels heel veel zin in heb gekregen) en je stapt Kathmandu airport uit dan wordt je om je oren geslagen met deze spiezen. Een warm welkom als je het mij vraagt.

De naam Bhatti Pasal slaat op de ‘pubs’ die je in Nepal vindt waar je snacks en maaltijden kan krijgen en dronken kan worden.

De dame hieronder maakt baara: pannenkoekjes van urdbonen a.k.a. zwarte mungbonen waar dan desgewenst nog wat gehakt en een ei bovenop gaat. O, genot.

Oma’s gefermenteerde bladgroenten

Toen ik er was liet de chef Tika mij een zakje sinki zien, bladgroenten die zijn oma plukt, een maand lang fermenteert en droogt en in een pakket naar hem opstuurt. Eén van de weinige ingrediënten die hier in Nederland nagenoeg niet te vinden zijn:

Sinki ruikt een beetje paddestoelig en kruidnagelig. Tika draaide deze soep in elkaar die niet op de kaart staat:

Spicy was de soep en chewy was de sinki en de tomaten waren een beetje zurig. Aardse, diepe en donkere kom.

Wat ik nu nog wil proberen: de bhatti pasal thali en de thukpa noodlesoep.

Momomannen:

Kommetjes van messing. Om het eten langdurig warm te houden en het schijnt gezonder te zijn om van dit soort materiaal te eten i.p.v. vanaf plastic bijv.:

Dit is de tante van de chef:

De man op de tweede foto van links is de opa van de chef:

Dope opa die niet zou misstaan in een campagne voor het kledingmerk Patta.

De mooie zwart-wit foto’s in de zaak zijn gemaakt door Raj & Saskia en elke persoon hierboven representeert een deel van Nepal.

Wat lig je nog te scrollen ga daarheen. Niet allemaal tegelijk aub, er is een beperkt aantal zitplaatsen.

Bhatti Pasal