Hold your horses! Ik heb een Palestijns-Marokkaanse Vegan Verborgen Parel ontdekt. Niet bepaald bij mij in de buurt maar wat zou ik hier graag een vestiging om de hoek hebben. Kunnen we zoiets niet gaan crowdfunden met z’n allen?

De naam van dit tentje – Falafel Masters is een beetje misleidend. Het klopt dat je er hele lekkere falafel kan krijgen, kijk maar:

De Master Thaér aan de slag met zijn golden tool:

Dit krokante schijfje, groenig aan de binnenkant door alle kruiden die erdoorheen zitten, is erg lekker maar ze hebben zoveel meer in huis!

De eigenaar, Thaér, is van Palestijnse komaf en maakt eigenlijk alles zelf. Zijn vrouw heeft een Marokkaanse achtergrond en dat levert samen een heel smakelijk menu op. Naast volkoren pita’s (van een Palestijnse bakker uit Amsterdam) met falafel, hele lekkere Hollandse frieten (de lekkerste die ik dit kwartaal at!) en verschillende mezzes, worden er in het weekend speciale gerechten gemaakt. En daar komen geen eieren, melk, vlees, vis e.a. dierlijke dingen aan te pas.

En naast de inmiddels meer bekende mezzes zoals hummus, baba ganoush en falafel zie je hier linksboven ook makdous uit Libanon. Kleine aubergines die in de herfst ingemaakt worden en gevuld met knoflook, walnoten, olijfolie en paprika. Ook zat er een mix van geroosterde groenten tussen. Venkel, wortel, courgette aubergine besprenkeld met een klein beetje citroen. Subtiel, simpel maar zo lekker!

Thaér haalt zijn ingrediënten overal vandaan. Zo proefde ik manakish za’atar:

…met za’atar uit Palestina. Door hem meegenomen van vakantie en zo lekker sterk en fris van smaak. Geen muf mengsel van de supermarkt dat al veel te lang geleden gemalen is maar sterk geurende thijm die je zenuwstelsel een opkikker geeft. Zo wil je het!

Het servies en de lampen komen uit Marokko en Tunesië. Als hij terugkomt van zijn reizen sleept hij tientallen kilo’s kruiden en specerijen mee uit verre oorden. Aan jou de taak om die op te komen eten.

En….toen ik daar laatst was, kreeg ik een glas meramiyeh ingeschonken:

Thee met wilde salie die veel in Palestina gedronken wordt en goed van pas komt als de bladeren van de bomen zijn gevallen zoals nou eenmaal gebeurt in november.

En dan maakt hij nog lekkere soepen. Soms staat er harira op het menu, de Marokkaanse invloed, maar toen ik er was, kreeg ik spinaziesoep voorgeschoteld:

Een hele fijne, zachte soep, geen zware kruiden, specerijen en smaken maar een lief, hartverwarmend soepje  met heerlijke kikkererwten bovendien! Voorgeweekt en al, geen bende uit blik. Zoveel lekkerder. En dit detail is kenmerkend voor de zorg en liefde die er in alle gerechten wordt gestopt.

Zo maken ze ook hun eigen baklava met ahornsiroop of honing. En Arabische, veganistische koekjes. Wat een feest! Zwaar lekker. Zanderig met goudbruine kokossnippers en aan de binnenkant een verrassing van pure chocolade:

Zo’n leuk, lief, gezellig koekje.

En ik at er de lekkerste muhallabia tot nu toe, de exemplaren in het Midden-Oosten meegerekend. Muhallabia is een Midden-Oosterse melkpudding die in de 10e eeuw al gegeten werd. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Maar deze variant was heel erg goed. Met rijstmelk en hartverwarmende kaneel, een piepklein beetje rozenwater en geroosterde amandelen, zo goed, fijn en subtiel. Ik ging er helemaal in op en vergat een foto te maken:

Er wordt gezegd dat deze pudding ooit door een Perzische kok gemaakt werd voor een Arabische generaal die al-Muhallab bin Abi Sufra heette. En omdat hij de pudding zo lekker vond, besloot hij het naar zichzelf te noemen. Wat een grap. Stel je voor dat ik al het eten dat ik lekker vond naar mezelf zou noemen. Zou echt niet klinken trouwens.

Inside information: toen ik er was stond het nog niet op de kaart maar…ze hebben ook een chocoladeversie uitgevonden van dit geweldige dessert! Daar ga ik nog voor terug. En eerder proefde ik de dadeltaart. Ook een winnaar. Met kokos, hele goeie dadels, walnoot, cashews, pecannoten en siroop.

Elke zaterdagmiddag publiceren ze een weekendspecialiteit op hun Facebookpagina. En dat gaat van mujaddara (een rijstgerecht met linzen en gekarameliseerde uien – het ultieme troosteten!!) tot fatayer (spinaziebroodjes) en maqluba – een Palestijnse specialiteit. Maqluba betekent ‘op z’n kop’. In het kort: in een pan worden laagjes groenten zoals bijv. gefrituurde aubergines, tomaten, bloemkool e.d. gedaan, daar gaat rijst overheen, e.e.a. wordt op smaak gemaakt met de specerijenmix baharat en aan het einde van het verhaal draai je de pan om waardoor je een taart van heerlijkheid hebt. Een gezellig filmpje met recept, vind je hier.

Thaér past de gerechten ook aan, aan de seizoenen. Als het koud wordt is het tijd voor mujaddara of harira bijv. Heerlijk herfsteten. Eindhovenaren, jullie zijn zwaar verwend met een tentje zoals dit. Ik denk dat als je hier de komende maanden elke week een paar keer eet, je vrij blijft van griep en winterdips. Yalla, yalla, aarzel niet en ga daar gauw heen!

De Mooncake-rubriek die ik voor BNR Nieuwsradio maakte, luister je hier terug.