UPDATE 11 maart ’19: Yogya is helaas permanent gesloten…Een culinaire aderlating als je ‘t mij vraagt. 

Ik ben dol op de Indische keuken. Zet me aan een rijsttafel en ik kan blijven gaan. Wat ik zo heerlijk vind, is dat al die verrukkelijke smaken en dus specerijen op je bord één grote, feestelijke boemboebijeenkomst vormen…En dan laat je een blokje lontong (sowieso de beste keuze voor erbij) door die sauzen glijden die dan allemaal in elkaar overlopen op je bord en samen één geheel worden en dan verdwijnen je zorgen als kokosvet in een hete pan: ze zijn er nog wel maar niet meer zo zichtbaar.

De Indische keuken was één van de eerste keukens die ik echt beter leerde kennen. Dat heb ik te danken aan twee voormalige collega’s waar ik mee werkte toen ik klein was (18 jr – ik kon net begrijpend lezen) die later vriendinnen werden en allebei verslaafd waren aan rijsttafels. De één met Indische roots de ander afkomstig uit het zoele Zuiden. Die twee in de keuken bleken een goddelijk duo.

Ik kan me een zaterdag herinneren dat ik meegenomen werd naar Tante De – een Indische Grande Dame en de moeder van mijn collega. Er waren allerlei hapjes – gestoomde piramidevormige pakketjes van bananenblad en spekkoek met rum die ik tussen de bedrijven door voorgeschoteld kreeg. De multitaskende Tante, deed actief mee met Get The Picture op haar tv, at een gestoomde snack, informeerde bij mijn collega (waar ik overigens naast stond) naar mijn afkomst en dit alles deed ze ‘fietsend’ en al woorden radend op twee trappers die voor de bank stonden waar ze opzat. Ze wilde maar niet geloven dat ik niet Indisch was en stopte me nog een snack toe. Een paar jaar later had ik het grote geluk dat ik haar verjaardag mocht bijwonen. Eén groot feest voor niet alleen mijn smaakpapillen.

Voor de onwetenden onder ons leg ik even het verschil uit tussen Indisch, Indonesisch en Indo. Als iemand of iets (een keuken bijv.) Indisch is, dan is ie afkomstig uit het voormalige Nederlands-Indië, wat vandaag de dag Indonesië is. Dat geldt voor zowel totok’s (volbloed blanke Nederlanders) als voor Indo’s (van gemengde afkomst: Europeaans & Aziatisch). Indisch eten is een door Nederlandse kolonialen beïnvloede variant van Indonesisch eten. Het verwijst voornamelijk naar de uitgebreide rijsttafels maar dat is niet hoe men normaal gezien in Indonesië eet.

Nu maak ik me ernstig zorgen. De Indische cultuur lijkt te verwateren en ik vraag me af of je over 30 jaar nog steeds zulke gruwelijke lekkere borden lontong rames speciaal kan krijgen op bijna elke hoek van de straat. Voor mij des te meer reden het er, nu het nog kan, nog eens goed van te nemen. En dus trokken dat goddelijke duo en ik naar een gouwe ouwe op het gebied van rijsttafelen. Niet ver van de Sloterplas vind je Yogya. Yogya bestaat al zo’n 25 jaar, het lijkt alsof de tijd er stilgestaan heeft en dat is goed in dit geval. En mijn gunst wat hebben we daar lekker gegeten!!!

We besloten, grenzeloos als we zijn, voor een over the top rijsttafel te gaan. D.w.z.:

(als je staat, ga dan nu zitten want dit gaat even duren)

Nasi puti (rijst)

Ayam rujak (kip in kokossaus)

Babi kecap (varkensvlees in kecap)

Daging bali (pittig rundvleesgerecht)

Daging rendang (iets minder pittig rundvleesgerecht met kokos)

Sateh (die snappen we wel hoop ik)

Sambal goreng telor (eieren in een pittige saus)

Sayur lodeh (love this – groenten in kokossausje)

Tumisan (boontjes)

Gado gado (groenten, ei, evt. tahoe/tofu met pindasaus)

Atjar (ingemaakte groenten)

Pisang goreng (bakbanaan in een krokant jasje)

Sambal goreng tahu-tempeh (tahu en tempeh in een zalig sausje)

Sambal goreng kentang (minifrietjes in een lekker sausje)

Als ik ‘sausje’ zie staan denk ik: een sausje met mayonaise en een knoflookteen maar niets is natuurlijk minder waar in de Indische keuken. Het moge duidelijk zijn dat het hier gaat om waslijsten aan ingrediënten in de trant van salemblad, santen, trassi, kecap, sereh, lombok, sambal, gula djawa, laos enz.

Omdat wij twijfelden of we de zomer wel zouden halen met bovenstaande gerechten, hebben we ook nog een portie guleh kambing besteld. Daar bovenop maakte ik nog even de inschattingsfout om als drankje cendol te nemen. Gewoon voor erbij. Echt heerlijk, daar niet van, maar zo’n beker wordt meestal als toetje besteld en niet voorafgaand aan zo’n eindeloos lange rijsttafel.

De cendol was trouwens supervers, nog lauw want net gemaakt en met zachte sliertjes:

Kijk dan toch wat een pracht!

En kijk wat ik vond:

Stukjes nangka ofwel jackfruit hier en daar. Leuke twist.

Onwillekeurige zin die ik voorbij hoorde komen toen ik bij Yogya aan de cendol zat:

“Je moet niet praten tijdens de cendol want dan floepen ze (de sliertjes, red.) er zo uit en voor je ‘t weet heb je er één tussen je benen.”

Waarvan akte.

Onze bestelling resulteerde in een neverending catwalk aan verwarmingselementen – van begin tot eind bedekt met schaaltjes vol heerlijkheden. Op deze foto lijkt het net of we met 8 man aan het eten waren maar niets was minder waar. We waren echt met drie. Ik zweer het.

Hemels:

De nasi was erg lekker ook:

Maar waar ik het met name over wil hebben is de gule kambing van Yogya:

Een goddelijk stoofgerecht met een Arabische twist. Gemaakt met geitenvlees wat bijzonder is want wanneer eet je dat nou? Vaak gaat men toch voor lam. Maar nee, dan de boemboe…meestal gemaakt met anijs/karwijzaad, kardemom, kurkuma, komijn, kruidnagel, gember, lombok…En als het goed is, proefde ik ook kaneel. En die kokos weer natuurlijk…

Er werd mij ook nog ingefluisterd dat ik nasi kebuli – een rijstgerecht met lam, ook nog een keer moet proberen. Iemand ervaring mee?

Kijk hoe ver we nog zijn gekomen! Uitbuiken en rollend naar huis:

Voor het einde van onze immer kwetsbare zomer moet je sowieso die cendol en de gule kambing geproefd hebben! Werk aan de winkel dus. Ik fietste vanuit de Indische buurt in 40 min. naar daar en geloof me, als je na zo’n catwalk aan gerechten de deur uit loopt ben je blij dat je niet met de bus, auto of liggend voorin een bakfiets bent gekomen. Ik was met gemak doorgefietst naar Aken.

UPDATE 11 maart ’19: Yogya is helaas permanent gesloten…Een culinaire aderlating als je ‘t mij vraagt.