My god…langzaam maar zeker ontwaak ik uit mijn winterslaap. Niet mijn favoriete seizoen. Het einde is in zicht maar het weer houdt ons soms flink voor de gek. 3 dagen achter elkaar lente; zon, fluitende vogels, krokussen en van die dingen, je komt in je flow en dan opeens BAM kei harde wind, regen, alsof ik in Tarifa woon (dat is een surfhotspot). Van je fiets afgeblazen worden en op je werk komen met het voorkomen van iemand die – met kleding en al – net uit de douche is gestapt. Dat er druppels aan je neus en wimpers hangen en je schoenen soppen; dat niveau van nat. En niemand die je raar aankijkt. Heel normaal hier in dit land. Ik heb een paar jaar terug, toen ik net weer hier woonde, al besloten dat ik bij minder dan 5 graden, regen of harde wind een (inmiddels) Uber neem of het OV. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat praktische gedoe hier. Gewoon ff normaal doen met z’n allen. Ik zie vaders met aktetassen zeiknat door de regen fietsen met kinderen op, voor en onder hun fiets, om hun nek en in hun buidel en voor wat? Opdat ze allemaal om half 9 op school/werk zijn? Fuck that. Zet de kachel nog een tikje hoger, laat ze even rustig Spangas/Frozen kijken of wat die kinderen allemaal kijken, geef ze een warme chocomel, bel wie je moet bellen en leg met droge ogen uit dat het regent en je dus later bent. Of helemaal niet meer komt. In mediterrane landen is dat heel normaal; ik spreek uit ervaring. Ik ken een kind uit Spanje dat standaard te laat kwam als het regende. Het kwam niet eens in haar op om daar doorheen te gaan. En zelf deed ik dat ook niet in mijn mediterrane tijd. In een land waar de lucht bijna elke dag strakblauw is, raken mensen in paniek bij een beetje regen en blijven ze – heel verstandig – lekker binnen.

Zoete rode bonenpasta

Ik heb best veel food-avonturen meegemaakt eigenlijk. Ik zag een mooie Japanse film; AN – over zoete rode bonenpasta. Ik wilde meteen een minihuisje bouwen waarin ik streetfood verkoop. Ik at verschrikkelijk lekkere en verfrissende gerechten bij het knisperende haardvuur van het nieuwe restaurant van Blijburg. De lekkerste bobotiepie die ik ooit at en als je hun paddestoelencurrybitterballen proeft, ga je nadenken over het bestaansrecht van Van Dobben. Maar echt.

Vega dingen

Ook het vegetarische menu van de Ceuvel bracht me naar andere hoogtes. Ik at een zacht gerookt (niet gekookt) eitje van de BBQ en vergat dat vlees bestaat. Afgelopen zaterdag vond ik op de Nieuwmarkt een stalletje met kapot lekkere samosa’s en loempia’s met een sausje dat me diep raakte. Van een heel ander niveau, een heel ander energielevel dan de smakeloze, weeïge, bleke loempia’s, die je ook kan tegenkomen op markten. Waar geen groente in te proeven noch te herkennen is en die je servet met vet bevlekt. Armoede.

Cooked

En ik ontdekte de serie Cooked op Netflix. Na aflevering 1 had ik zo mijn twijfels. Ik zag mannen varkens roosteren en vrouwen met een scherpe stok varanen uit de grond prikken die ze daarna op een berg brandend hout gooiden en vervolgens opaten. Het ging ver voor een kind uit de stad maar toch keek ik gestaag verder. En ik werd beloond want aflevering 2 was fantastisch…met dabbawala’s  – India’s antwoord op steeds minder tijd om zelf te koken omdat steeds meer mensen in de stad hard aan het werk zijn. Geen Marley Spoon of Hellofresh voor nodig. Ik ben fan en wol ook een dabbawala. Oh en: ik dronk kamelenmelk en ga daar nog een vlog over maken. Geen idee hoe maar het staat op de to do. Tenslotte: het Mooncake logo is af en ik ben er erg blij mee! Tot zover een kleine glimp van mijn food-gerelateerde avonturen van de afgelopen tijd.

Markten in dit land

Markten. Ik mis een markt zoals een markt bedoeld is in dit land. In Tel Aviv heb je de Carmel Markt. De markt waar je als toerist sowieso naar toe gaat en die ook wel een beleving is, I must say. Tomaten in alle mogelijke kleurschakeringen van geel tot rood tot groen.. Opgestapeld zo hoog dat ze voor een schaduw zorgen. Bergen peterselie, nana (munt), koriander etc. Stalletjes waar jonge gasten met donkere stoppelbaarden en groene of lichtbruine ogen (wijk ik nu af? ja ik wijk af!) sappige kebabs grillen die barsten van de kruiden, met gegrilde groentes,  heerlijke sausjes (geen knoflooksaus uit een plastic fles) en verse citroenlimonade. Een markt met rauwe randjes waar men het er goed van neemt, waar het leven eens flink binnenstebuiten gekeerd wordt. De Mahane Yehuda markt in Jeruzalem met z’n 250 kramen is hier nóg beter in overigens.

Dit is vlees aan een haak met een haffel verse kruiden tegen de vliegen:

pickled veggies:

Uiteindelijk ontdekte ik per toeval de Levintzky markt in Tel Aviv; oh, dat was een happy day. Een kleine markt in een crappy stuk van de stad, dat wel steeds creatiever wordt. De markt is dat in ieder geval wel al. Je kan daar de beste boodschappen ooit doen. Delicatessen bij de vleet; briljante bestaansvormen van eten passeren daar de revue.

Dadelen

Medjoul dadels uit Jordanië aangeprezen door een mysterieuze vrouw met een hoofdsieraad en ongewoon lichte ogen:

Alle soorten olijven, pepertjes en meer van dat zie je hieronder. Ze hadden ook altijd semi zongedroogde tomaatjes; vol van smaak. En trouwens ook stukjes zalm die licht gepekeld waren…ik moet terug voor een reportage!

Arak uit Jordanië:

Hier zie je nootjes en gedroogd fruit. Joden en Moslims verkopen hun waar gewoon naast elkaar daar (rijm, rijm, alles). Niks moeilijk. Tja…het kan gek lopen, als je de dingen aan de gewone mens overlaat…

Hier malen ze koffiebonen – als je wil met kardemom er doorheen!

Hier kocht ik de beste amandelkoekjes:

Boerenmarkt

En nu ik het toch over markten heb, wilde ik ook nog even de meest primaire markt die ik ooit zag, meenemen in dit overzicht. Niet in het Midden-Oosten maar toch. Toen ik in Essaouira in Marokko was, namen we de bus naar een boerenmarkt. Mensen hadden daar letterlijk nét hun groenten en fruit van het land gehaald en zo uit hun handen laten vallen op de plek waar ze het wel goed toeven vonden. Dat ziet er dan zo uit:

Briljant.

de Volkskruidentuin

Als ik dan nu op de Albert Cuypmarkt kom of de Dappermarkt krijg ik soms toch het idee dat ik me in een openluchtvariant van de Albert Heijn bevind en dat is nooit een goed idee wat mij betreft. Gelukkig hebben we in Amsterdam de Volkskruidentuin. Dit komt het dichtste in de buurt van een markt in het Midden-Oosten. Wat een feest om daar naar binnen te gaan!

Alle kruiden die er bestaan, kun je hier kopen:

Of een rijstvoorraad aanleggen voor de rest van je leven. En dat van je vrienden. En van je familie. En je buurt, stad, land. En dat alles in kekke verpakkingen:

Gojibessen en moerbeien zijn gesneden koek maar hier had ik nog nooit van gehoord:

Hier wist ik dan gek genoeg wel weer haarfijn over te vertellen toen me in de winkel gevraagd werd wat dit was (in short: dit is goed voor je darmen):

Zwart zeezout? Yep.

Kijk: de beste man verdwíjnt gewoon in zijn waar! Zo hoort het.

Dit zijn de dadels waar ik laatst mee pochte op instagram. Silky & smooth:

Een bescheiden bergje saffraan a €8.000,- per kilo. Saffraan wordt ook wel het rode goud genoemd.

Alle gedroogde vruchten, noten, amandelschaafsels, ongezwavelde abrikozen enz. Als ze het hier niet hebben, ga je het waarschijnlijk niet vinden in dit land.