Een Marokkaanse mama die ik ken, maakt al tientallen jaren zelf bastilla. Ze vouwt de pakketjes in de schaal van een mini-tajine en bakt ze knapperig in de oven. Nu kwam ze onlangs bij een Marokkaanse patisserie in Amsterdam-Oost en at daar een exemplaar dat zo lekker was, dat ze ter plekke besloot nooit meer zelf bastilla te maken. Het was mooi geweest, haar taak zat er op. “Ik stop.” sprak ze vastbesloten en sindsdien geeft ze met grote regelmaat haar bastilla-bestelling door aan haar zoon die de goed gevulde pakketjes door de straten van dit land sleept naar zijn moeder waar ze uitgedeeld en opgegeten worden.

M’n lievelingskostje

Toen ik hiervan hoorde, moest ik natuurlijk even gaan proeven bij deze patisserie. Immers: bastilla is mijn lievelingskostje. Vroeger, toen ik klein was, aten we met mijn verjaardag mijn lievelingskostje. Dat zal toen iets van friet met frikandel zijn geweest (jaja, ik kom van ver) maar als ik nu, met de kennis en smaakpapillen die ik vandaag heb, zes was geweest, had ik zeker gevraagd om bastilla op mijn verjaardag. Of om een rijsttafel. Of om batata chap of hatosi. Of kosheri of sabich. Zo onwetend als ik toen was…Soms zou ik het allemaal opnieuw willen leren kennen. De opwinding toen ik voor het eerst een mixed dim sum schotel voor mijn neus kreeg, of een perkedel jagung of sponscake. Gelukkig is de zoektocht nog niet voorbij en stuit ik nog steeds op dingen die ik niet eerder at, zoals hier bijvoorbeeld.

De Marokkaanse croissanterie in Holland

De patisserie in kwestie is eigenlijk ook een croissanterie waar je goed kan ontbijten. Ik ben dol op Marokkaanse croissanterieën. De afgelopen vijf tot tien jaar komen ze tevoorschijn in ons land. Voorheen waren het vooral bakkerijen maar die waren zo slim om uit te breiden en dus kun je er tegenwoordig koninklijk ontbijten of lunchen of vroeg avondeten. Denk: een tafel vol met eitjes met olijfolie, komijn & la vache qui rit, een avocadoshake, glaasje muntthee, duizendgatenflensje, harcha of msemen met honing en een gazellehoorntje na. Of een beetje sellou. Sowieso altijd een héél goed begin van je dag.

De B’stilla

Patisserie Al Yassamin wordt gerund door een superlieve familie. Hele aardige mensen met een grote passie voor goed eten. In de middag is het er vaak druk met studenten van de HvA die om de hoek zit.

Dit is de bastilla in kwestie:

Zo mooi!!!

En hier snijd ik ‘m door:

Hoor je ‘m knisperen en knapperen? Zie je die vulling?

Moet ik nog meer uitleggen of zit je al op je fiets, scooter, in je bolderkar of bolide?

Als er een ringtone bestond van dit geluid zou ik ‘m downloaden. Of stel er bestaat hier een wekker van. Ik zie mezelf al wakker worden. In alle staten omdat ik denk dat er een bastilla naast me in bed ligt. En dat die wekker dan ook de geur van bastilla (geroosterde amandelen en kaneel) verspreid. Dan kom ik mijn bed wel uit. Wie gaat dit idee tot uitvoer brengen? Wie springt er in dit gat in de markt in het nieuwe jaar? Yalla.

Kijk hoe mooi:

De kip is mals, ik bijt in stukjes amandel, proef de poedersuiker en kaneel en de buitenkant is knapperig als never before!

All in one

En wat ook bijzonder is, is dat zo’n apparaat van Al Yassamin maar €2,50 kost. €2,50! Voor zo’n Koningsgerecht! Of Koninginnegerecht – zo je wil. Klinkt beter. Als een bastilla niet genderneutraal was, was het zeker een vrouw. Zoveel variatie in één pakket, dat kan niet anders.

Maar…€2,50 dus. Wat kun je daar nog mee doen vandaag de dag? Een vieze fristi kopen. Of een pot vettige wax van de HEMA. Misschien een halve koffie in Amsterdam. Of een kleine zakje chips met keltische zeezoutvlokken bij Marqt. Maar je kan er dus ook voor kiezen het uit te geven aan dit Koninginnegerecht. Ongelofelijk vind ik dat. Er gaan behoorlijk wat uren zitten in het zelf maken van zo’n pretpakketje. En zo ken ik zoveel tentjes waar ik kom en waar gerechten geserveerd worden waar echt uuuuuren werk in zit. Als je dat om zou gaan rekenen…Neem de pom van Ricardo’s…of de lontong rames speciaal van Betawi. En deze bastilla dus. Het is een wonder dat we deze geweldige gerechten voor een appel en een ei kunnen kopen in dit land. Nog wel. Misschien ziet het er over een jaar of dertig heel anders uit in Nederland. Want wie gaat dit soort plekken nog overnemen?

De Briouat

Bij Al Yassamin hebben ze ook briouats met kip:

Yum yum! En ook met vis trouwens…

En zalige koekjes:

Ze verkopen er ook volkoren msemen en harcha. En wat ik ook fantastisch vind, is dat ze, als één van de weinige patisserieën, het hele jaar door sellou verkopen. Een Marokkaanse delicatesse die je vooral ziet tijdens de ramadan, bij geboortes en op bruiloften. Het lijkt een beetje op kruimeldeeg maar is vaak wel wat smeuïger dan dat. Het is in de oven geroosterde bloem gemengd met olie en boter en specerijen zoals kaneel, anijs en venkelzaad en verder met amandelen en sesamzaad. Wordt gegeten bij een glas melk of glaasje muntthee of however the hell you want. Ik ben er dol op.

En voor de liefhebbers: sinds een tijdje verkopen ze ook zelfgemaakte smen (gerijpte boter).

Kom je hier voorlopig niet in de buurt? Of eet je geen b’stilla omdat je vegetariër bent? Klik dan hier voor een leuk recept.

In alle andere gevallen: op naar Al-Yassamin.