Vrienden, ik houd het kort want ik ben grieperig. Al een paar dagen en totaal in de ontkenning. Zo ging ik gisteren naar de verjaardag van iemand die 100 dagen oud werd. Ja. Daar bestaan feestjes voor. En terecht. Het is ook ‘t leukste en knapste 100-dagen-oude mens dat ik ken. Dit was de bijbehorende taart:

Om nog maar te zwijgen over de bijbehorende cocktails met muisjes erin. Als je ook (100 dagen) oud wordt en je wil ook zo’n taart, klik dan hier.

Fantastisch. Toen door naar de verjaardag van iemand die 10.950 dagen oud werd. Ook erg leuk. Maar nu terug in de realiteit. En die is gaar, moe, duf en met spierpijn en dat zonder te sporten :-|.

Afgelopen week zat vol met spannende avonturen. Maandag begon ik met een glaasje champagne en een heerlijke lunch bij het restaurant van het Wereldmuseum.

Zo at ik roggevleugel met cubebepeper (Javaanse peper; wordt ook wel gebruikt in tajines):

En het dessert; een knapperig appelgebakje met aubergine, ras el hanout en berberkoffie-ijs:

My god, dat ijs. Daar wil ik best een bak van.

Na de lunch kreeg ik een sneakpreview van de tentoonstelling ‘Ik kook dus ik ben’, in elkaar gezet door schrijver & historicus Abdelkader Benali en kunsthistorica Alexandra van Dongen over de rol van voedsel in het leven van een mensch zoals jij & ik. De tentoonstelling is een wereldreis die 4.000 jaar teruggaat en je meeneemt van Bagdad naar Peru naar Tokio en Rotterdam. Je vindt er de oudste recepten ooit die op kleitabletten werden doorgegeven. Er is ook een hele leuke smaakstudio ingericht, je kan aansluitend streetfoodtours doen en je vindt er het oudste Rotterdamse appeltaartrecept! Als je van eten houdt, móet je hier eigenlijk wel naar toe. Dat kan nog t/m 30 juli 2017. Hieronder zie je mijn lievelingsobjecten.

Deze pot zou ik graag op mijn fornuis hebben staan:

En deze lunchbox in mijn keukenkastje:

Drink bier, eet brood!

En dit bordje zou leuk staan onder de gerechten die ik nog wil fotograferen:

Hoe vet zou het zijn als iemand (niet ik) dit apparaat in gebruik zou nemen en verse saté zat te grillen op dat kleine krukje in de straten van ons land! Ik heb begrepen dat je hier geen vergunning voor nodig hebt omdat je je voortbeweegt en niet op één plek zit:

En ik heb afgesproken dat dit fornuis na de tentoonstelling in mijn huis komt te staan. Incl. pannen en schilderij:

Kijk, hier onderhandel ik daarover met de directeur:

De foto hierboven werd gemaakt door IDM Photography

Je kan die duizenden jaren oude kleitabletten ook gewoon laten voor wat het is, neerploffen en een kookprogramma kijken:

Ik bleef een paar nachten in Rotterdam om daar het culinaire landschap te verkennen en ik heb wel 10 plekken waar ik een verhaal over wil schrijven terwijl ik pas 1 middag door de stad ben gaan zwerven. Komende week verschijnt de eerste post, als ik weer boven jan ben.

Verder was ik afgelopen donderdag weer in de uitzending bij Roelof Hemmen op BNR Nieuwsradio over een bijzonder Vietnamees streetfoodtentje in de binnenstad van Utrecht. Terugluisteren kan via deze link.

Dat was het vrienden. Ik ga weer mijn bed in want krijg spierpijn aan mijn vingers van het typen.

Ja echt.

Mensen die de drang voelen opkomen voor mij te gaan koken, schroom niet mij te contacten.

Fijne week. Dat het maar lekker mag gaan dooien!