Terwijl de rest van de stad en tegenwoordig zelfs de Lonely Planet (good God) de Javastraat bejubelen enkel en alleen vanwege de hippe bars en shops, lach ik zachtjes in m’n knuistjes en wandel ik zo onopvallend mogelijk naar binnen bij restaurant Nour op nummer 109. Als ik zin heb in G&T’s in hippe settingen dan ga ik wel naar de Pijp (maar liever niet, haha). Of vaar ik per gondel naar de grachten. Of ga ik richting BoLo. Of naar Heerlen, Nijmegen, Berlijn, Londen, New York, Brisbane, Beirut, Tel Aviv of Pietermaritzburg. Leuk die eensgezindheid in de wereld maar wat afwisseling zo nu en dan vind ik wel aangenaam.

De Levant en verder

Nour zit naast mijn andere Javastraat-favorietje Koksmuts Çinar. Op de gevel staat al een aantal jaren “Nur kabab” maar zo’n drie maanden geleden is de boel verbouwd en overgenomen door een nieuwe eigenaar, Anton, en draagt ‘t eigenlijk & officieel de naam “restaurant Nour”.

Anton komt uit Irak en serveert dus Irakees eten maar ook gerechten uit Libanon (tabouleh), Turkije, Iran en zelfs India/Pakistan (biryani). Zijn restaurant is een ode aan de keuken van Mesopotamia die 6.000 jaar teruggaat. Dan moet het wel lekker zijn; waarom zouden mensen het anders nu nog steeds eten? Voorheen werd er ook al Irakees eten geserveerd maar dat was vaak niet zo heel vers. Dat is nu veranderd en dat merk je.

Nederland 2.0

Als ik er op een avond aanschuif zit de tent helemaal vol. Het nieuws dat er een goed Irakees restaurant geopend is, heeft zich verspreid als een lopend houtskoolvuurtje. Achter me zit een tafel met 26 mensen aan één stuk die het er allemaal flink van nemen. Moeders, vaders, kinderen, opa’s, oma’s tantes, tieners, een balorige belhamel met rode haren. Mannen met hoekige baarden. Een kind in skipak. Vrouwen met voluptueuze lichamen, glanzende, egale huiden en volle, gitzwarte bossen haren tot aan hun staartbenen. En ook nog drie babyboomers. Hulde! Het geeft me hoop die babyboomers hun flatbread in hummus & baba ganoush te zien dippen alsof ze nooit anders hebben gedaan. Welkom in 2016! Dit is het nieuwe Nederland. Take it or leave it.

Een mix van mezzes & meer

Ik eet een mix van mezzes en kippenpootjes van de grill, zwartgeblakerd, supersmaakvol en zo heerlijk zacht. Goeie hummus, tzatziki en baba ganoush, tabouleh en een auberginesalade met kikkererwten. Irak kwam naar Nederland en ik ben daar dankbaar voor. Al die mensen met hun herinneringen en hun cultuur die met z’n allen zitten te smakken en te smullen dat brengt een aanstekelijke energie met zich mee waar ik maar al te graag tussen ga zitten.

Even inzoomen op die kip:

Irakese lamskebab

Anton vertelde me dat mensen van heinde en verre komen voor de lamskebab. De lamskebab is nauwelijks gekruid omdat het vlees zo goed is, dat dat niet echt hoeft. Een beetje peper en zout en that’s it. Never change a winning team. Ik nam een hap (want dat doe ik zo nu en dan) en beet in een krokante buitenkant om vervolgens terecht te komen in een sappige binnenkant die inderdaad, echt naar lamsvlees smaakt. Vegetarische mensen kunnen ook hun hart ophalen bij Nour. Niet alleen met de hummus, baba ganoush en tabouleh maar ook met de krokante falafel bijvoorbeeld of een bordje fasulia (een Libanese bonenstoof) of bamia (gerecht met okra en tomaat). Zin in een visje? Bestel dan semek meshwi – een gemarineerde en langzaam op de houtskoolgrill bereide vis.

Khobz uit een DIY tandoor

Eigenlijk wordt bijna alles geserveerd met die platte broden (in Irak heet het khobz), licht besprenkeld met wat olie, zo uit de tandoor. Die je overigens gewoon zelf kan maken. Die oven dus. Kijk maar:

Hier zie je hun broodbakker in actie. Hij brengt aan de lopende band khobz ter wereld:

Flats, daar gaat het brood! Zo tegen de wanden van de tandoor aan:

En ja hoor, daar is ie! Binnen een paar minuten klaar:

De triomfantelijke jongen op de foto is trouwens een multitasker pur sang. Terwijl hij poseerde voor mijn fotoshoot, gooide hij niet alleen met grote daadkracht de broden tegen de ovenwand aan maar kneedde hij ook nog het deeg én was hij verwikkeld in een videogesprek op zijn smartphone met zijn vrienden in Irak. Ga d’r maar aanstaan.

Aan mij de dankbare taak om ervoor te zorgen dat het kraakverse, met olie en nigellazaadjes besprenkelde brood, daadwerkelijk opgegeten wordt:

Voor 8 euro heb je een daghap te pakken. Op de grill lagen tientallen skewers naast elkaar.

Prepping:

Burn baby, burn:

Je kan ook afhalen maar ik raad je aan om vooral daar te gaan zitten en te eten. Ik ben erg blij dat ik voortaan zeven dagen per week bij mij om de hoek terecht kan voor een bordje hummus met een vers platbrood om op krachten te komen.