Vorige week maandag had ik veruit een van de leukste maandagen in tijden! Maandagen zijn bij uitstek de dagen om juist iets heel leuks of chills te gaan doen, omdat het overgrote deel van ons land in boardrooms, overvolle treinen, op werkvloeren, in collegezalen of de tijd al dodend en hangend tegen een koffieautomaat doorbrengt. Sommigen onder ons worden zondagmiddag al lichtelijk chagrijnig, kortademig, bleek en klam voor de week die voor de deur staat. Dat probleem wordt opgelost als je maandag voortaan vastplakt aan je weekend. Laat anderen vast de week opstarten, dan haak jij later wel aan. Dat deed ik dus laatst. Ik was nl. uitgenodigd voor een Surinaamse kookworkshop, georganiseerd door Vereniging Aaneen. Die vindt elke maandag plaats van 11:15 – 14:00u. Onder leiding van ervaren buurtkoks leer je de geheimen van de Surinaamse keuken kennen. Klonk mij als muziek in de oren.

Takeaway

Als je geen tijd hebt om mee te doen, (omdat je bijv. voor andere mensen de week aan het opstarten bent :-)), kun je de maaltijd van die dag ook vooraf bestellen en tussen 16:00 – 20:00u ophalen bij de Wereldwinkel aan het Makassarplein. Heb je toch nog je lichtpuntje geregeld voor die dag. Oh en: je kan ook heel leuk shoppen in die winkel (boeken, kunst, sieraden etc.) en een deel van het aankoopbedrag gaat naar een goed doel. Meer hierover lees je hier.

Je kan de kokkin Patricia bellen voor een bestelling op 06-453 715 78 of mailen naar [email protected].

De workshop

Koken met Patricia, Rita en Vana was echt verschrikkelijk gezellig. Beetje kletsen over de dingen in het leven; culinaire beslommeringen, de liefde, mooie stoffen van Vlisco, kinderen, Suriname, Nederland enz. terwijl je hier en daar een aardpeer schilt, in een pan roert en de geheimen van de Surinaamse keuken voor je neus onthult worden. Ik kon me even geen betere manier bedenken om de maandagochtend door te komen.

Jim’s toko

Ik houd van de Surinaamse keuken. Toen ik klein was, nam mijn moeder me mee naar Jim’s toko. Ik vond het daar raar ruiken en was toen alleen geïnteresseerd in de lades met snoepjes die in de vitrinekast per stuk te koop waren (perziken, kersen, trekdrop, dolfijntjes; eigenlijk alles waarmee je met iedere hap een stap dichter bij een gaatje kwam). Op mijn moeder’s kookboekenplank prijkte het Groot Surinaams Kookboek:

Nog steeds een briljant boek dat nu in mijn keuken ligt.

De Surinaamse keuken

Ik vind de Surinaamse keuken een bijzondere omdat er eigenlijk veel verschillende keukens in samen komen (de Chinese, Indiase, Javaanse, West-Afrikaanse/Creoolse etc.) zonder dat dat afbreuk aan het geheel doet. Een saotosoep en schaaltje pitjel (beide Javaans) gaan vlekkeloos samen met bijv. een bara met chutney (Indiaas). De gemeenschappelijke noemer in deze keuken is rijst.

Chinese tayersoep

Op de dag dat ik er was, maakten we met kokkin Patricia een overheerlijke Chinese tayersoep en ik mag het recept met jullie delen! Dit zijn de ingrediënten voor een flinke pan soep waar je een heel weeshuis mee kan voeden 🙂 :

Zo maak je het:

Zet een flinke pan met water op het vuur. Maak de kippenpootjes schoon. Was ze met azijn. Dit doet men in Suriname uit hygiënisch oogpunt. Door de hitte zitten daar meer vliegen en je wil zeker zijn dat het vlees schoon is (door diezelfde hitte beginnen sommige mensen daar trouwens al om 5 of 6uur in de ochtend met koken omdat het overdag echt too much is om boven een fornuis te hangen). Met bloem of citroen kan ook maar door azijn wordt het vlees ook malser. Laat het niet intrekken, je wil niet dat de kip een zure smaak krijgt. Dus was het even kort met azijn en spoel het daarna goed af. Doe de kippenpootjes in de pan en laat zachtjes koken zonder deksel. Schep het schuim eraf.

Voeg de stronkjes selderij toe. Schil de tayer, snijd in (behapbare :-)) stukjes en voeg toe.

Stoer doen

Bouillonblokjes erbij. Was de adjoema en voeg ‘m in z’n geheel toe. Ga niet stoer doen en ‘m in stukjes snijden; je gaat huilen en overleeft het waarschijnlijk niet. Als je ‘m in z’n geheel laat drijven in de soep, proef je wat pittigheid maar niet zo heftig dat je al gaat huilen zodra je in de buurt van de soep komt of dat je smaakpapillen nooit meer de oude zullen zijn.

Even over die pepers. De prikkeling van capsaicine werkt verslavend en dus is deze soep dat ook :-). Als je pittig eet maken onze hersenen endorfine aan net als wanneer je verliefd bent.

Snijd het zoutvlees in stukjes en voeg toe. Het vet kun je weghalen; wat jij lekker vindt. Pimentkorrels en zakje cassave mogen er nu ook bij. Je kan ook wat groenten toevoegen zoals rauwe tomaat of gesneden prei. Laat de boel pruttelen zoals het een soep die telt, betaamt.

Kijk dit borrelpootje…de malsheid straalt er vanaf:

The tayer talks

Hier waren we verwikkeld in een heel diepgaand gesprek, waarschijnlijk over een Ghanees gerecht met black eyed beans en rijst:

Intussen kun je de rijst wassen en koken. Pandan- of basmatirijst is ‘t lekkerst: zacht en heeft een kleinere korrel.

Prakken

De soep kook je tot de wortels zacht zijn. Prik met een vork om te checken. Haal er wat cassave- en tayerstukken uit en prak ze fijn. Voeg opnieuw toe aan de soep. Zo kan de soep wat binden en heb je geen bloem of allesbinder nodig. Proef even en voeg evt. nog wat zout toe. Schenk er ca. een halve liter kokosmelk bij en serveer met een bordje rijst.