Baklava…in een eerdere post was ik niet te spreken over deze gebakjes. Fel als ik was, noemde ik het te zoet, te vet en te zwaar. Misschien kwam dit omdat ik er lange tijd verslaafd aan ben geweest en wilde ik jullie indirect waarschuwen.

Hieronder zie je mij in tijden van mijn verslaving (héél lang geleden: ik kon toen net lezen en schrijven) in de (toen) Beste Baklava Bakker van Istanbul – Karaköy Güllüoğlu:

Eén van mijn favoriete steden tot nu toe. Ik zou er een apart blog aan kunnen wijden.

Hip doen bij Istanbul Modern:

Soit. Ter zake. In deze post kom ik terug op wat ik eerder beweerde. Enige tijd geleden reisde ik af naar Sloten en stapte binnen bij Şerifoğlu Café & Patisserie. Wat een geweldige plek! Hele gezinnen, stellen, vrienden en vriendinnen vieren het leven in deze stijlvolle patisserie die je het gevoel geeft in Bebek (een classy wijk in Istanbul) te zitten. Ik liet me overweldigen door de voetbalvelden aan koekjes, gebakjes en toetjes in de vitrine:

Tulumba:

Ze hebben baklava met pistache, hazelnoot, walnoot én chocola. Sekerpare, supangle (chocoladepudding) en kazandibi. Zegt dit je niks? Ga er dan gewoon heen en laat deze gebakjes langzaam bezit van je nemen.

Hierna draaide mijn nekwervels zich 180 graden en vielen mijn ogen op een pracht van een ontbijtbuffet. Doen ze elk weekend daar en ook met feestdagen (niet tijdens de Ramadan!) van 09 – 14u. Turkse worst, gegrilde courgettes, hummus, gevulde pepertjes, kazen, olijven, eieren, brood, jam, honing, noten, gedroogde vruchten, enz. Als je nog iets mist, kan je er altijd naar vragen. Voor €10,- eet je je daar een slag in de rondte. Ben je 12 jaar of jonger dan kost het €5,- en ben je o – 6 dan is het gratis.

 Ik had net ontbeten dus sloeg even over en besloot künefe te bestellen – een toetje op basis van mozzarella, draadjesdeeg en pistache. Ik at dit al eens eerder in Jeruzalem (‘t komt oorspronkelijk uit Nablus, Palestina) maar vond het toen veel te zoet. De versie van Şerifoğlu is knisperend knapperig en minder zoet. Bovendien serveren ze ‘m met een bolletje Maraş ijs – en geloof me: dat is echt iets wat je wil proeven. Maraş ijs is een stuk dikker en smelt minder snel dan bijv. een ordinaire bol vanille-ijs; dit komt door de salep die er inzit (een soort bloem o.b.v. orchideewortel) en mastiek (hars afkomstig van de mastiekboom), die er ook voor zorgt dat het ijs chewy wordt. Ik vond het wel wat.

Hieronder zie je de verschillende levensfasen van het dessert:

En dan denk je dat je het allemaal wel kent – die Turkse deegwaren – en dan stuit je op katmer; een sesampannenkoek met pistache. Nog nooit van gehoord. Ik nam er één mee naar huis:

Overal waar je kijkt is iets eetbaars:

En ze serveren Turkse koffie en Turkse thee en nog veel meer dranken en dat is fijn want dat helpt de suikersmaak in je mond keer op keer weg te spoelen zodat je nog een hapje kunt nemen, en nog één en nog één totdat je van je stoel afrolt.

  

Deze foto van Yeşil Sultan (wil ik zeker nog een keer proeven) vind je terug op hun instagram die je zeker zou moeten volgen, want het stikt daar van het lekkers.

En je vindt er dit briljante filmpje van een Tulumba-machine:

https://www.instagram.com/p/BGmiaFwhuon/?taken-by=serifoglucafe

Later maakte ik ook nog deze video met Liese Molenaar over Şerifoğlu en dook ik de keuken in met de eigenaar Mehmet:

Geen zin in zoet? Je kan er naast ontbijten ook lunchen. Check hun website voor de complete menukaart. Leuk detail: ze zijn doordeweeks tot 01u en in het weekend tot 03u open. Hoe leuk om daar, als je niet kan slapen, nog even langs te rijden en chique te doen met een theetje en gebakje. Tram 7 en 14 brengen je er naartoe. Uitstappen bij plein 40 / 45.