Het is januari lieve lezers en sommigen onder ons weten even niet wat ze met het leven aan moeten. Een week terug overstemde een gevoel van feestvreugde & hoop, champagne, oliebollen, glamour en 46-gangen-diners. (Er zijn ook mensen die een totale kutkerst hadden, nog erger maar goed). Nu komt bij velen de realiteit van het leven zoals het is weer binnen. Je hebt wintertenen, de bomen zijn kaal en de lucht is net zo grauw als je huid,  je poriën zijn superzichtbaar, het is nog steeds donker, mensen schreeuwen naar je of schoppen tegen je kuiten, of krassen in je gezicht. Je vette haar plakt tegen je wang aan, de batterijen van je fietslichtjes zijn leeg en de wekker gaat vroeg. Avondeten doen we met familiezakken paprikachips, een boterham met vruchtenhagel of zo’n vieze, veel te zoute zak soep. Bovendien is het pas 5 januari en zijn we alweer een aanslag verder. Wat natuurlijk veel verschrikkelijker is dan al het andere dat ik hierboven noemde. Maar dat staat buiten kijf. Ik noem het toch maar even want je weet nooit wie je tegenwoordig in het harnas jaagt. Haha.

Kortom: #ellende

Winterblues + een remedie

Gelukkig ben ik dit keer niet gegrepen door de winterblues (ook al kan ik me die nog levendig herinneren zoals je hierboven las) en heb ik een focus op veel leuke, boeiende, dingen die staan te gebeuren. Dat sleept je door die ellenlange winter heen! Maar anders woonde ik nu al lang in Valencia. Of in een riad in Fez ofzo, of Essaouira. Of in Beiroet. Of God weet waar.

Als de moed jou wel in je schoenen zakt kan je dit artikel lezen voor een beetje hoop. Of naar deze documentaire gaan:

Dat kan helpen.

Maar je kan ook een bordje verrukkelijk eten bestellen bij het liefste eethuisje van Amsterdam. Lees snel verder!

Een lief klein eethuisje

Niet ver van mijn eigen huisje zit een heel lief, klein eethuisje genaamd Sranang Makmur. Jarenlang liet ik het links liggen. De straat zat niet echt op de routes die ik meestal nam tot ik er een keer langsliep en naar binnen gluurde:

Ergens langslopen is altijd beter dan ergens langsfietsen want als je fietst dan kijk je niet echt want daar heb je de tijd niet voor in een stad als deze en zo zie je een heleboel dingen die er wel degelijk toe doen in het leven, compleet over het hoofd! Nou en zo heb ik dus jarenlang mijn leven geleefd, zonder van het bestaan en de rijkelijk gevulde borden met eten van dit lieflijke eethuisje te weten. Kijk dit tafereeltje:

Leuk, lief en traditioneel. Alsof de tijd heeft stilgestaan:

Since 1993

Ik kwam hier net voor de avonddrukte binnen. Normaal is het er best vol en levendig maar ik vind wel altijd een plekje. In 1993 opende het eethuisje in een zijstraat van de Dappermarkt, en in 2001, toen ik net beetje bij beetje begon te begrijpen wat roti was, verhuisden ze naar de Wijttenbachstraat 14, vlakbij het Oosterpark.

Verwarring alom over de naam. Sranang is Surinaams voor Suriname (of de taal Surinaams) en makmur is Indonesisch voor welvarend. Een welvarend Suriname dus, een wens voor na de Surinaamse onafhankelijkheid. Het eethuisje is o.a. geïnspireerd op de culinaire wijk Blauwgrond in Suriname. Het stikt daar van de warungs; veel eigenaren hebben van hun woning een restaurantje gemaakt. De eigenaren zijn getrouwd. Zij komt uit Suriname en haar man is Indonesisch.

Huiskamer vibes

Bij Sranang Makmur heb je het idee dat je in een gezellige huiskamer zit te eten. Vaak staat de tv aan en kijk je met een paar anderen naar het journaal en klets je wat over hoe het nu verder moet met van alles en nog wat.

De afstandsbediening ligt nog net niet naast je bord maar als je wil zappen dan kun je dat gewoon vragen. De kaart telt een heleboel verschillende gerechten. Javaans, Surinaams en Indisch…Sommigen vegetarisch of halal. Het allerlekkerste wat ik hier at is de gado gado (speciaal) en een bord (vegetarische) longtong rames. Dus als je door de bomen het bos niet ziet met de tientallen bami-, nasi-, rijst-, roti- en tjauw min-gerechten: houd je daar aan vast!

Bestellen doe je eigenlijk bij het huisje in het eethuisje:

Brong brong en kokoskoeken

We concentreren ons even op de vitrine die barst van de snacks. Van cassave- tot bananenchips tot brong brong (knapperige snack die wordt gemaakt van de restjes rijst die blijven vastplakken na het koken ervan) tot maizena- en kokoskoekjes. You know the drill. Tenminste, daar ga ik vanuit. Een échte Nederlander kent dit inmiddels wel! :-). En zo niet: no worries – maar leer het kennen a.u.b. Het liefst dit kwartaal nog. Mooie focus.

En dan nu het eten. Speciaal voor jullie heb ik beide, bovengenoemde gerechten besteld:

Gado gado

De gado gado is lekkerrrr. Die raad ik echt heeeel erg aan! De pindasaus is gewoon verschrikkelijk goed en stilt niet alleen je honger maar troost je ook een beetje. Alle groentes zijn vers en dus knapperig en dan met lontong en gebakken uitjes:

Ik had de vegetarische ‘speciaal’ versie en kreeg er een tofustokje bij (normaal is dat een kipsatéstokje):

Zin om zelf gado gado te maken? Of woon je ergens waar weinig warungs te vinden zijn? Check dan dit recept.

En kijk wat een leuk bordje dit is:

Een absolute stemmingmaker. Vanuit een ander hoek omdat ik niet kon kiezen welke foto:

Go solo

Als je geen zin hebt om thuis te eten omdat je de hele dag al binnen zat maar ook niet meteen iemand paraat hebt staan die mee gaat en je dan niet meer wil gaan: ga dan toch en ga daar dan alsjeblieft alleen zitten. Het is een klein huisje, de tafels en stoelen staan dicht bij elkaar dus je kan zo tegen iemand aan gaan hangen als je dat wil. En zo niet dan kan dat ook heel chill zijn. Pak er een krantje bij of niet en aanschouw wat er gebeurt. In de Nederlandse eetcultuur gebeurt ergens eten meestal samen. Maar dat hoeft dus helemaal niet lieve vrienden! We zijn geen Bassie’s & Adrianen, Carlo’s en Irene’s of Ray’s & Anita’s! We hoeven niet altijd samen of met z’n allen.

Bij Sranang Makmur kun je eten, afhalen en laten bezorgen. Je kan er ook lunchen en catering bestellen. En naast het eethuisje zit nu ook een restaurant trouwens. Ben ik nog niet geweest.

Ga daar lekker heen, de perfecte remedie tegen een winterdipje maar ook leuk voor alle andere buien die het leven je cadeau doet!