Ja, de Pijp inderdaad. Ik mijd ‘t buurtje waar ik kan. Dat klinkt misschien wat oneerbiedig. En ik weet dat er ook best een heleboel leuks te doen is daar en lekkers te eten. Maar al die impulsen die daar op je af komen en dan die Gooische olievlek die deze wijk meer en meer overneemt (met Vespa’s, Uggs, blonde matten, jassen met bontkragen en alle ellende van dien), staan mij niet zo aan. Het is er overbevolkt, te gelikt en er is teveel van hetzelfde. Dat maakt dan weer dat het, bij nader inzien, wel een goeie plek is voor een wezen zoals ik. Want waar moet je het zoeken in een buurt als de Pijp waar het barst van allerlei overtrokken bars en restaurants waar je buitensporige bedragen betaald voor bijv. een bordje met wat vis en een stronkje groen? Of waar je tegenwoordig in ultrahippe setting (met van die peertjes aan een snoer) kunt dimsummen. Deden we dat niet gewoon op de Zeedijk e.o.? Maakt niet uit. Ieder zijn ding. Maar van sommige dingen is er niet heel veel meer over daar in de Pijp.

Groenten oase

Een tijdje terug nam een vriend me mee naar een tentje in de zijstraat van de Van Woustraat: de Saenredamstraat. Hij woont in Tel Aviv, komt vaak in Amsterdam en alhoewel hij inmiddels weet waar hij goed eten kan halen (het was even zoeken), is hij nog steeds verbaasd over de zuinige mate waarin Nederlanders groenten eten. Ook ons ontbijt is wat dat betreft best raar voor hem. Brood, fruit, yoghurt. Maar groentes? Met geluk een plakje komkommer of tomaat.

Toen ik in Tel Aviv zat, had ik aan groentes, kikkererwten, peulvruchten en al van dat, geen gebrek. Ik struikelde er zelfs over.  Zo at ik vaak bij Café Birenbaum. Zij serveren een vegetarisch buffet met tientallen verschillende soorten salades e.a. gerechten in een hele gezellige, huiselijke setting met hier en daar wat kunst aan de muur. Ze openden in 1962 en het lijkt alsof de tijd een beetje heeft stil gestaan. Je pakt een bord, schept op, ze warmen het voor je op als dat nodig is en je gaat daar zitten en geeft je over aan de explosie van smaken. Fenomenaal. Ze doen ook aan geweldige taarten maar die kan je er eigenlijk nooit ook nog bij hebben omdat je helemaal los gaat als je dat buffet ziet.

Kijk, zo gaat het er daar aan toe:

Olive & cookie

In de Saenredamstraat zit (al sinds 2004), zomaar tussen de woonhuizen een lief, klein eetwinkeltje, genaamd Olive & Cookie dat me doet denken aan Birenbaum. De eigenaren (een koppel uit Servië en Kroatië) hebben de buurt het afgelopen decennium drastisch zien veranderen. Maar nog steeds maken zij daar 5 dagen in de week, in een warme huiskamersetting, heel erg lekker mediterraans eten. Vlees noch vis. Hier en daar iets veganistisch.

Kijk, dit is het lieve winkeltje in kwestie:

De buurt haalt daar graag af. Of neemt plaats aan tafel en eet een bordje:

En wat eten ze daar zoal? Nou, bijvoorbeeld deze quiches met bospaddenstoelen, tomaten en gerookte provolone:

Of de gemarineerde paddestoelen die je hiervoor in de vitrine ziet liggen. Of tartelettes met peer en geitenkaas. En dat polentataartje rechtsonder:

Wacht. Ik zoom even in:

Polenta

Dit ding is echt errug lekker. Polenta is zo onderschat. Lees hier de ode aan polenta die ik eerder publiceerde, incl. recept voor polenta-ovenfrieten!

En dan heb je dus een vitrine vol met nog veel meer:

Je kan je bord vol laten scheppen.

Dromen over broodtaart

De grote bak vooraan op de foto die bijna leeg is, dat is broodtaart. Het heeft de smaak van lasagne maar de structuur van broodpudding. Mensen dromen hierover.

Trouwens die zilveren bakjes met witte vulling hierboven aan de onderkant van de foto. Dat zijn crepes met ricotta, hazelnoot, truffel witte wijn roomsaus. Zoiets. Klinkt toch fantastisch? Mensen gaan daar hard op.

Venkelsalade:

Spruiten:

Zo niet hoe ik ze herinner van vroeger toen ik ze doorgekookt en zonder iets erdoor voor m’n neus kreeg. Raar hè, dat kinderen geen spruiten lusten.

Ik kreeg een proeverijtje:

En daardoor kan ik jullie nu precies uitleggen hoe ontzettend lekker deze paddestoelen waren. Gemarineerd in de balsamico en het citroensap en dan met wat knoflook. Chewy as hell. Die kikkererwten waren fantastisch. Zacht en smeuïg (lang niet evident) in een sausje met gerookte paprikasmaak. En de boontjes knapperig, vers en met precies genoeg dressing.

De buurt stuurt ook kaarten. Als er iemand geboren is bijvoorbeeld. Of gewoon omdat het kan:

En ze hebben elke dag een soep, ook dat nog.

De Taart

Ja, en dan die taart. Daar komen ze ook voor terug. En ik ook want ik proefde ‘m nog niet. Ik kreeg iets lekkers met walnoten erin en dat beloofde een hoop.

Dat ‘t maar weer ietsje rustiger mag worden in de Pijp zodat dit soort tentjes weer wat zichtbaarder wordt en ze niet nog verder ondergesneeuwd worden door nog meer pizza bakkende, hamburger grillende, Chardonnay drinkende, bierfietsende hysterie.