Culinair gezien heb ik een bewogen weekend achter de rug. Het begon vrijdagavond met een heel erg lekker etentje bij The Lobby aan de Fizeaustraat. Zaterdag ging ik met mijn liefde naar vrienden van zijn ouders die verschrikkelijk lekker Marokkaans gekookt hadden. Eerst aten we harira met een citroentje erbij en met dadels en chebakia. Fenomenale combinatie van hartig en zoet. Honingkoekjes bij de soep, wat een fantastische uitvinding! Oh en ook nog briouats met vis. Een lam uit de oven met een hele goeie saus op basis van uien, tomaten enz. Heel erg lekker. Overal salades en een overvloed aan groentes. Het voelde als een kerstdiner, in de goede zin dan :-).

De drie musketiers:

Niets meer aan doen:

Totale overvloed:

Dat was gisteravond. Rollend naar huis dus.

Bastilla van Ciel Blue

Vanochtend begon ik mijn dag met een glas champagne en overheerlijke hapjes bij Okura’s tweesterrenrestaurant Ciel Blue. Hun tweede kookboek werd gelanceerd en het was erg leuk daar bij te zijn. Om eerlijk te zijn dacht ik dat sterrenchefs en hun entourage meestal het contact met de realiteit kwijt zijn maar dat was hier verre van aan de orde. Wat een warme, hartelijke mensen die daar de scepter zwaaien en zoveel passie en overgave voor waar ze mee bezig zijn. Heel inspirerend.

Hapje met kaviaar met daar bovenop een soort poori lijkt wel. Op de achtergrond macarons en eclairs:

En wat kwam ik tot mijn verbazing tegen toen ik door het kookboek bladerde:

Een bom van een bastilla! Mijn favoriete lievelingsgerecht! :-). Bastilla is één van die paar dingen in ‘t leven waar je me ‘s nachts voor wakker mag maken. Omdat het best bewerkelijk is om een b’stilla met kip te maken, verzon ik een tijdje terug een simpelere, vegetarische variant:

Filodakje

Dit recept is per ongeluk ontstaan. Ik had eigenlijk een zuurkoolschotel voor ogen en die maakte ik ook maar ik vond ‘m qua structuur best saai. Dus toen besloot ik ‘m te bedekken met wat filodeeg, voor een knapperige touch. Toen ik begon te eten vond ik dat gekraak zo lekker dat dat filodakje niet afdoende was dus besloot ik de puree in te pakken. En toen ging m’n fantasie alle kanten op met een zalig resultaat. Van dadelsiroop tot Madame jeanette-sambal en van die dingen.

This is how we do it:

Ontdooi het filodeeg. Laat de zuurkool uitlekken of nog beter: knijp ‘m uit. Schil en snijd de zoete aardappel in stukken en kook in 20 minuten gaar. Giet af en stamp tot puree. Voeg de boter, ‘t ei, de kaneel, sambal, ‘t snufje zout en de zuurkool toe. Verwarm op laag vuur en zorg dat alles goed gemengd & gemashed is. Zet opzij.

Verwarm de oven voor op 220 graden.

Filodeeg is kwetsbaar als een babyschildpad die richting de zee poogt te kruipen so handle it with care. Goed laten ontdooien. Niet half bevroren al gaan gebruiken omdat je een rusteloze millenial of pensionado (of gewoon heel enthousiast) bent en ook niet ontdooien en weer invriezen en weer gebruiken. Dat deed ik per ongeluk nl. en dat doet ‘t deeg ook geen goed.

Smelt de boter om de vellen mee te bestrijken of gebruik olie. Bestrijk lichtjes aan beide zijden. Mijn vellen waren bijna vierkant. Leg één neer, leg een ander vel daar over heen maar kantel 45 graden. Je hebt nu dus 8 uitstekende punten. Was dat een slechte uitleg?

Ik bedoel dus dit:

Strooi nog wat kaneel over het deeg. In ‘t midden leg je een hoopje puree neer. Strooi wat geraspte kaas erover. Vouw dicht die handel in een figuur naar keuze. Leg de kant met de vouwkreukels e.d. naar beneden en bak ze af in 10 minuten. Houd in de gaten, ‘t kan snel gaan.

Bestrooi met wat kaneel en schenk de dadelsiroop over de pakketjes. Eet op onder een dekentje op de bank of bij een haardvuur. Of bovenop je verwarming. Liefst in combinatie met een lekker soepje zoals harira bijvoorbeeld.

Leuke pot

Leuk potje met een man erop die in een palmboom hangt. Die gele dingen zijn dadels, wisten jullie dat? Die smaken best raar, vooral qua structuur, als ze nog niet gedroogd zijn:

Eet smakelijk en geniet van je leventje. Doei!