Een paar weken terug plofte er een geweldig boek op mijn deurmat. Bollyfood – de Indische keuken in 100 recepten. Verwarrend voor ons Nederlanders: Indisch doet ons denken aan oneindig lange rijsttafels. Maar dit boek is Vlaams en daar noemen ze eten uit India Indisch. Dat is ook de oorspronkelijke Nederlandse taal. Maar omdat wij hier ook Indonesisch eten kennen en dat Indisch noemen, zijn we het woord ‘Indiaas’ gaan gebruiken. Verwarring alom. Maar als je naar de cover kijkt, snap je hopelijk wel waar dit boek over gaat:

Goud, knalroze en de titel doet toch vermoeden dat we heel erg lekker Indiaas gaan eten…

Blader even mee:

Echt een prachtig boek. Groot en dik (ruim 400 blz) boordevol paginavullende foto’s van lekkere snacks, allerlei curry’s, chutneys, gemarineerde vissen, close up van een krokante dosa, enzoverder enzovoort! Een feest om doorheen te bladeren! Je wordt hier blij van en wil eigenlijk meteen een ticket naar India boeken. Bovendien zijn de meeste recepten best eenvoudig te bereiden maar omdat ze wel verder gaan dan een chicken tikka masala zal een gemiddelde Nederlandse gast toch staan te kijken van je kookkunsten. Doe even extra je best en leer de namen uit je hoofd en je laat een diepe indruk achter bij je tafelgenoten.

Dit is trouwens nog een leuke Indiase winkel waar je helemaal los kunt als je Indiaas gaat koken. Ze verkopen er bovendien van die mooie zilveren schaaltjes om alle curry’s e.d. in te doen en dabbawala’s – India’s antwoord op de broodtrommel.

Het eerste recept dat ik probeerde was de pakora van ui. Ik ben nl. dol op gefrituurde snacks.  Een knapperige bara bijvoorbeeld met mango chutney. Of een perkedel jagung met chilisaus. Als ik bij een toko kom en ik zie al die snacks liggen in de vitrine; pasteitjes, maïskoeken, enz. wil ik ze ‘t het liefst allemaal bestellen maar de ervaring leert dat ik dan kapot misselijk wordt. Of samosa’s. Toen ik in Antwerpen woonde, kocht ik ze tijdens het uitgaan in een nachtwinkel tegenover een rijtje café’s. De eigenaar daar had altijd een smakelijk voorraadje liggen voor hongerige millenials.

Het lekkere aan een goede gefrituurde snack is dat ie knapperig is van buiten met, meestal, een zachte vulling van binnen. En in India zijn ze helemaal slim want daar kruiden ze het beslag ook. Yum!

Dan krijg je dus bijvoorbeeld dit:

Knapperige pakora van ui…

Zo maak je het:

Snijd de uien in ringen en pers de knoflook. Ik deed dit met zonnebril op want huilde tranen met tuiten.

Meng het kikkererwtenmeel met de specerijen en de baking soda.

Voeg al kloppend het water toe tot het beslag glad en gelijkmatig is, zonder klontjes. Je kan ‘t beslag ‘t beste ook met je handen mengen, dan voel je of er nog klontjes zijn. Het beslag moet niet te dik zijn maar ook niet te vloeibaar. In het originele recept stond 100ml water maar bij mij was dat te weinig. Ik denk dat ik 250 ml gebruikt heb en toen kreeg ik dit:

Voeg de knoflook nog toe aan het beslag en breng op smaak met zout en peper. Goed mengen. Voeg de uienringen aan toe en frituur ze in twee of drie delen. Zorg dat de olie goed heet is. Test eerst een klein beetje beslag om te kijken of de temperatuur goed is. En voeg niet te veel uien ineens toe want dan daalt de temperatuur van de olie. Laat uitlekken op keukenpapier en serveer direct. Dat is het allerlekkerste!

Ik had nog een beetje tzatziki over en serveerde de pakora verder met Madame Jeanette piccalilly sambal – zwaar aan te raden!

Pakora wordt wel gegeten als hapje bij een Indiaas buffet maar ook als snack voor bij de thee…een keer wat anders dan een pennywafel.

Enjoy!

Bollyfood | J.-F. Mallet | Uitgeverij Lannoo | €39,99