Hebben jullie mijn avontuur op de meest briljante ontbijtmarkt al meegekregen? Kijk hier en hier. Ik beloofde toen dat ik nog terug zou komen op mijn Qatar Airways business class ervaring. En: tijdens de terugreis ontdekte ik mijn nieuwe liefde: een ontbijtsoep waarover verderop meer. Daar gaan we:

De nootjes zijn warm net als op de markt. Het bestek is echt, net als de servetten en het zout & peper stel heeft een logo. De stewardessen zijn belachelijk knap (en dat allemaal zonder filter!) en dragen extra-ordinaire make-up. Echt prachtig. Een kunstwerk op elk oog. Ik heb een eigen TV, een mega brede stoel die tegelijk ook een bed is en een ultra-zachte bordeauxrode deken over mijn body gedrapeerd. Ken je die zwarte leren units op het vliegveld waar je €2,- in gooit en waarop je dan 5 minuten lang een pijnlijke massage ondergaat op een stoel die vet ziet van de dode (hoofdhuid)huidcellen van andere mensen? Dat je er uitkomt en denkt: is dit hoe een beginnende hernia voelt? De stoel in deze vliegmachine heeft een permanente massagemogelijkheid met verschillende functies. Vibreren, masseren, rollen, drukken. Wanneer ik maar wil. Wat een feest. Rechts van mij staat een glas champagne en ligt een opgerolde cold towel met een vleugje rozenwater om mijn gelaat te hydrateren. Als nu aangekondigd wordt dat er iets mis is met het toestel waardoor we een week lang in de lucht moeten blijven hoor je mij niet piepen. Ja, van geluk misschien.

Terwijl ik horizontaal lig, kijk ik verschillende over the top Bollywoodfilms, de nieuwe Disney film Coco (zo’n lieve leuke film, echt een aanrader!!!) en zet ik een playlist op met Oum Kalthoum. Dit alles beluister ik met mijn koptelefoon met noise cancelling. Helemaal in m’n cocon dus.  Ik maak mezelf wijs dat niet Penang maar dit mijn eigenlijke bestemming is: een leven in luxe en weelde.

Proost op die illusie:

De conclusie die ik trek na vier keer in een week tijd business class te hebben gevlogen is dat vliegen helemaal niet vervelend en uitputtend hoeft te zijn! Sterker nog: de toestand waar ik me in bevond, is beter dan hangen op mijn eigen bank. Thuis kan ik knopjes indrukken tot ik een ons weeg maar niemand komt een snack brengen. Of een driegangendiner. Of mijn uitklaptafel dekken. Mijn ervaring is dat dingen zoals hotels, restaurants en een business class ticket nog zo luxe kunnen zijn maar dat gastvrijheid een vak apart blijft. Laatst nog was ik in een hotel in Amsterdam, zo chique en bekend dat het personeel er zwaar ongemakkelijk van werd. En ik dus ook. Zelfs toen ik zelf heel chill deed, bleven ze gek doen. Amicaal op een stijve manier. Hinderlijk en heel vreemd wordt het dan. Hoe zorg je er dan voor dat mensen zich echt thuis en op hun gemak voelen?  Door mensen in te zetten die gastvrijheid door hun bloed hebben stromen, bij wie het uit de tenen komt, die niet anders kennen. Ik betwijfel of de crew van KLM of Air France hetzelfde in huis heeft als het Qatar Airways personeel van mijn vlucht naar Penang. Gastvrijheid is uitgevonden in hele andere delen van de wereld dan de onze. Mijn God wat waren die mensen vriendelijk, beleefd en gezellig zonder te amicaal te worden. Ze leken het allemaal haarfijn aan te voelen. Je voelde je speciaal terwijl je dat eigenlijk natuurlijk helemaal niet bent. HAHA.

Er was een echte menukaart waar ik onophoudelijk van kon bestellen. En dat deed ik ook want dat is nou eenmaal mijn beroep: eten bestellen en dan opeten.

En nu komt de onthulling van een groots geheim waar velen nooit kennis van zullen nemen: eten in vliegtuigen hoeft helemaal niet vies te zijn!!! Die hele smoes dat het aan onze smaakpapillen ligt op grote hoogte kon ik ter plekke van mijn marmeren tafelblad vegen. Van aloo paneer tot hummus, muhammara en tabouleh, alles was lekker:

En wat mij met name bijgebleven is, is het ontbijt. Ik bestelde ‘Arabic breakfast soup’ met babypita’s, olijfjes, kaas, tomaat en komkommer…En de ontbijtsoep was balila, en dat is mijn nieuwe liefde:

Leuke naam voor een kind ook. Of een goudvis. Spreek uit op z’n Frans. En een geweldige manier om je dag op eenvoudige maar constructieve wijze te starten. Balila wordt door sommigen ook wel gezien als de originele hummus…Voordat men koude hummus at, was er balila met knoflook, citroensap en komijn.

Deze vlucht voelde als een vakantie op zich en het was ook meteen de eerste vlucht ooit waar ik voor had willen klappen.

Terug in Nederland, besloot ik de soep meteen na te maken en dat deed ik zo:

BALILA – ontbijtsoep voor 4-6 personen

Zo maak je het: 

Doe de gekookte kikkererwten in een pan met water tot ze onderstaan en breng aan de kook.

Voeg de kurkuma, komijn en koriander toe en zout naar smaak.

Laat 15 minuten zachtjes koken. Intussen verkruimel je de saffraan, in een vijzel bijv. Doe ze in een bakje en voeg een beetje warm water toe. Laat nog even staan en voeg de mix toe aan de pan. Kook nog 10 minuten.

(Je kan een deel van de kikkererwten pletten, dan krijg je een wat dikkere soep. Ik maakte ‘m zoals ik ‘m in het vliegtuig at en deed dat niet.)

Die tien minuten gebruik je om de knoflooktenen te mashen in een vijzel bijv. en de citroenen te persen. Mix het citroensap, de knoflook en de olijfolie door elkaar. En bewaar de citroenen voor de schil.

Snijd de bos peterselie fijn en leg opzij.

Proef en voeg naar smaak nog wat zout toe of komijn. Het beste is natuurlijk om specerijen te gebruiken die net gemalen zijn of die je over hebt laten vliegen vanuit Marokko bijv. of Libanon. De komijn die in mijn keukenkastje staat, ruikt heerlijk sterk. Check je potjes met specerijen zo nu en dan. Als ze te lang staan, zit er vaak nog maar weinig geur en smaak aan en worden ze soms een beetje muffig.

Schep de soep, als ie nog heet is in een kom. Voeg 2 el van het olieknoflookcitroenmengsel toe en een hand fijngesneden peterselie per kom. Rasp wat citroenschil over de soep. Roeren en eten en genieton.