Een tijdje terug, toen het om 15u al donker was en we rondliepen met zeven lagen kleding om onze grauwe huiden heen, at ik me een slag in de rondte bij een Oeigoers restaurant in Rotterdam. Ik schreef er een artikel over. Ik at daar heerlijk en bovendien was de Oeigoerse keuken er één die ik nog niet eerder geproefd had en die Turkse, Chinese en Arabische invloeden bleek te hebben. En verse, chewy noodles bovendien.

Er bestaat maar een handjevol Oeigoerse restaurants in Nederland.

Hier nog een keer de uitleg (uit het andere artikel) met daarin wie die Oeigoeren nou eigenlijk zijn:

De Oeigoeren werden tijdens de middeleeuwen verdreven uit Mongolië en kwamen later in Oost-Turkestan terecht wat nu het Noord-Westen van China is (Xinjiang). Daar is bijna de helft van de bewoners Oeigoer (ruim 8 miljoen mensen). De Oeigoeren vermengden zich toen met de Indo-Europeanen die in die regio woonden. En schijnbaar is dat nog steeds te zien aan het uiterlijk van de hedendaagse Oeigoeren. Hun trekken zijn doorgaans meer Europeaans dan Turks. Eerder hingen ze het boeddhisme en christendom aan maar in de 15e eeuw bekeerden ze zich tot de Islam. Hun taal stamt af van dezelfde taalfamilie als het Turks en lijkt dus niet op het Chinees. Net als in Tibet wordt de cultuur van de Oeigoeren vandaag de dag nog steeds onderdrukt in China. Zo mag er geen Oeigoerse les meer gegeven worden en allerlei gebedshuizen en scholen zijn door de overheid gesloten.

Als aanvulling op bovenstaand stuk: het schijnt op het moment al maandenlang niet mogelijk te zijn voor Oeigoeren in Xinjiang om contact te leggen met de buitenwereld. Dus als je in het buitenland zit en je familie daar wil spreken of mailen dan kan dat niet en niemand kan nou echt zeggen wat daar gaande is op het moment. Heel treurig.

Oeigoers in Den Haag

Nu bleek er ook in Den Haag een Oeigoers restaurant te zitten met de naam Kaniway (spreek uit: kanwai, niet kanwee) en omdat Rotterdam zo lekker was besloot ik ook eens in Den Haag te gaan kijken. En daar kreeg ik geen spijt van. Bovendien proefde ik opnieuw gloednieuwe dingen. En dat is wel zo verfrissend want als eten je werk is, is er veel wat je al ooit geproefd of gezien hebt.

Kaniway’s klantenkring bestaat voor een groot deel uit Chinezen, die doorgaans dol zijn op de Oeigoerse keuken. Zo komen er veel Chinese studenten die studeren in Den Haag of Leiden om hun hart op te halen en hun heimwee weg te eten. Toen Kaniway een tijdje terug open ging, verspreidde dat nieuws zich als een lopend vuurtje. Tijdens de zomermaanden is het ook rustiger bij Kaniway omdat veel van die studenten naar huis gaan. Maar er komen ook steeds vaker Nederlanders eten. Sommigen zijn verslaafd geraakt aan de spicy noodles, die, geloof mij, inderdaad ook echt spicy zijn. Als de bediening zegt dat het spicy is: trust them. Dit is geen curry-uit-een-pakje-van-de-AH-spicy. Nee. Dit is de-real-deal-spicy. Dit is spicy naar de graadmeters van de landen waar spicy vandaan komt.

Kijk, dit zijn ze:

Ondanks het feit dat mijn mond toch even in brand stond, proefde ik ook de verse kruiden en het hartige van de rode saus. En malse stukjes kip. Zalig.

Maar het gerecht met droge ogen opeten, zoals de eigenaresse dat kan…dat lukte me niet helemaal. Je kan wel vragen of ze een mildere variant willen maken trouwens.

Voor mijn rubriek op BNR Nieuwsradio maakte ik een item over Kaniway. Terugluisteren kan hier.

Verder at ik lamskebab. Zo van de staaf af. Ik dacht moet dit nu met stokjes of hoe doen jullie dat? Je pakt gewoon de staaf vast en eten het vlees daar van af.

Ook hier wordt de kebab, net als in Rotterdam, boven een houtskoolvuur bereid. Geen gas of elektra. Grillmasters begrijpen waarom dit er toe doet.

Börek kebab – lamsnieren van de houtskoolgrill

Ik probeerde ook nog börek kebab – lamsnieren van de houtskoolgrill. Eigenlijk trek ik het niet om ingewanden te eten maar het voelt als een morele plicht aan jullie om zoveel mogelijk te proeven. En dus ging ik ervoor:

De buitenkant is krokant en bestrooid met stukjes chili en komijn:

Ik moet dan toch een knop omzetten en me teveel concentreren op dat knop om zetten om echt te kunnen genieten van deze kebab. Maar voor de liefhebbers wel goed om even te noemen dacht ik zo. Ik besloot me te storten op het volgende gerecht…

De Oeigoerse Pizza

Ofwel göshnan, die stomend en wel op tafel kwam. Gevuld met sappig lamsvlees en ui. Juicy aan de binnenkant en met krokant deeg aan de buitenkant:

Kijk..dit deeg ziet er toch gewoon heel goed uit, lieve mensen???

Ik kwam best een eind:

Handgemaakte noodles

Wat geweldig is bij Kaniway is dat ze alles vers maken op het moment dat je bestelt. En de noodles zijn handgemaakt. Uitleg uit het andere artikel:

Dat met de hand is nogal een werkje. Zelf pasta maken is er niets bij. Je moet het deeg rollen en steeds verder uit elkaar trekken en af en toe tegen het aanrecht aansmijten maar de slierten moeten wel gelijkmatig blijven. Vervolgens worden ze ingesmeerd met olie om plakken tegen te gaan (meestal gebeurt dat met bloem) en daarna gekookt. De slierten die je dan krijgt zijn ook niet te vergelijken met de noodles uit een pakje. Ze slurpen ook lekker weg.

Als je de handgemaakte noodles wil proberen, bestel je lagman of dapenji. De noodles uit het pittige gerecht zijn weer anders nl.

Oeigoers tafereel:

En de benodigde attributen om dit tafereel uit te voeren:

   

Wat ik nog niet geprobeerd heb, enkel en alleen omdat het op was, was aqqik ququk derildak. Alleen om de naam zou ik dit al willen eten. Gemaakt van mungbonen en een vegetarisch gerecht:

Ben ik heel benieuwd naar. Misschien kan iemand dat gaan eten daar en laten weten hoe het was?

Als je die börek kebab ziet zou je niet denken dat je ook heel goed aan je trekken kan komen bij Kaniway als vegetariër zijnde. Maar niet is dus minder waar. Want naast het mungbonengerecht hierboven, eet je er ook allerlei noodles e.d. zonder vlees.

Plaatjes kijken om er vast in te komen:

  

Ik vind hem lief:

Het is daar trouwens ook best romantisch. Kijk:

En met kroonluchters e.d.:

Bloemetje:

Bovenaanzicht:

Yalla, allen naar daar! Je moet op z’n minst een keer in je leven Oeigoers gegeten hebben!