Lieve mensen! Mooncake gaat bij deze nationaal! Simpelweg omdat er ook interessante, culinaire ontwikkelingen buiten Amsterdam bestaan (ja, ja, dat is echt zo.).

Culinaire vluchteling

Toen ik net 18 was ontvluchtte ik Eindhoven omdat ik in Amsterdam lekkerder eten vond en helemaal los kon met zangworkshops, optredens, voorstellingen, concerten enz. Tot dan toe had ik me in Eindhoven vermaakt met af en toe een bara met kip kerrie of een doos baklava van de Turkse supermarkt. Spekkoek van de oma van een vriendin. Cornes de gazelles? Nog nooit van gehoord. Oh en broodjes bapao at ik ook vaak (wel van de toko). Met zo’n rode stip erop voor rund of een groene voor kip. Eenmaal in Amsterdam aangekomen, ging ik me al gauw te buiten aan Indonesische rijsttafels, schotels volgepakt met dim sum in combinatie met van die lage glaasjes sake, stukken luchtige maar gifgroene sponscake, wontonsoepen en broodjes pom en hete kip. Het hek was nogal van de dam.

Eindhoven 2.0

Inmiddels speelt zich in Eindhoven een boeiende ontwikkeling af op dit gebied. Door de emancipatie van verschillende culturen die er al langer leefden, de ontwikkeling van de high tech industrie en daarmee de aanwas van expats voor bedrijven als ASML en Philips is de eetcultuur in Eindhoven vooral de afgelopen 5-10 jaar best wel veranderd. Zo kan je er tegenwoordig heel erg lekker Indiaas en Perzisch eten en lijkt het erop dat je er meer Afghaanse restaurants hebt dan in Amsterdam. Hierover later meer. In deze post bijt ik het spits af met een heerlijke Javaans-Surinaamse rotiwinkel & broodjesbar aan de Eindhovense Kruisstraat die inmiddels al bijna 20 jaar meedraait. (En ja, ik weet dat roti Indiaas/Hindoestaans is doe maar rustig.) Langzaam maar zeker werden ook de geboren en getogen Eindhovenaren verslaafd aan het eten daar en de shop is dan ook niet meer weg te denken uit de stad.

Etalage

Stap daar binnen en je ziet dit:

Een etalage waar ze in Amsterdam, waar je over de rotirollen struikelt, hun nek 180 graden voor zullen draaien.

De samballen e.a. sausjes staan klaar om over je gerecht heen gegoten te worden:

Een rijkelijk gevulde vitrine met supervers eten. Ik heb me laten vertellen dat ze alles elke dag vers maken:

Hier vanuit een helikopterview:

Garnaaltjes in drie kleuren: gestoofd in Hoi-sin, kerrie en pikante tomaat. Daar kun je bijvoorbeeld broodjes mee laten beleggen:

Of je bestelt roti. Naast dat je kan kiezen uit roti met kip (filet of aan ‘t bot), lam, garnalen, zalm, tilapia, makreel, rund en vegetarisch kun je ook kiezen of je ‘m bijv. Javaans wil. Er waren al mensen die daar wild op gingen omdat roti Hindoestaans is en in de wereld van sommige mensen daar onmogelijk een Javaanse vulling in kan. 

Heeeele malse kipfilet

Dit was heeele malse kipfilet met knapperige boontjes en kerrieaardappel met een rotiplaat. En in het midden een potje goddelijke piccalilly sambal.

Glaasje dawet erbij (kokosmelkdrank met rozensiroop). Of huisgemaakt gemberbier (flesjes met oranje dop):

Gebakken vis

Als je een brug verder wil dan ga je voor een gerecht met gebakken vis. Eet maar op met je handen. Dat is gewoon beterder. Makreel, zalm, met een heerlijke saus gemarineerd en daarna gebakken:

En kijk die bergen nasi en bami! Toen ik daar was blonken de korrels en slierten van de versheid!

Dit hieronder is nangka oftewel jackfruit en zo’n apparaat als deze weegt tientallen kilo’s:

Kluiven:

 

 

Ook dat hebben ze nog:

Bakkeljauwballen

Deze balletjes wil ik de volgende keer zeker proberen! Daar ontbeet ik mee tijdens mijn trip in Lissabon. (Schreef ik trouwens eerder een aanlokkelijke post over die je hier vindt).

Vruchtjes in een zakje. 

En dan nu een soort van bonusonderdeel van de vitrine. Het deel met allerlei verschillende samballen en chutneys, allemaal huisgemaakt.

En:

Dit is birambi trouwens:

 

Piccalilalilly

Als je niet weet welke sambal je moet kiezen voor in je koelkast, doe dan die piccalilly. Die is zoet, zuur, zout, pittig – he’s got it all. Je kan ook voor de lichtgele variant gaan – gemaakt van gepureerde madame Jeanettes. Ga niet stoer doen. Het is geen ketchup. 

Voor mijn rubriek op BNR Nieuwsradio maakte ik een item over de Rotishop. Ik sprak de eigenaar Eddy en zijn zakenpartner Herman over deze bijzondere Surinaams-Javaanse familieonderneming, de eigengemaakte chutneys, samballen en de toekomst van dit soort ambachtelijke eettentjes. Terugluisteren kan hier.

Einde: